ge, leden ons excuus aanbieden voor het feit, dat we hen geen convocatie zonden voor de mini-excursie naar enkele kleine Bergse monumenten, t.w. de panden "Be Brie Koningen" (Hoogstraat 12-14), "Be Grote Trouwe" (Kremerstraat 20), "Oostenrijk" (Lieve vrouwestraat 56) en "Be Grote Linde" (Potterstraat 22), die plaats had op 15 juni. Boor nood gedwongen, konden we hen niet uitnodigen. Het was namelijk zo, dat twee van de genoemde panden waren bewoond: de groep die binnen mocht, moest dus niet groot zyn. Meestal zenden we in een dergelijk geval onze leden een convocatie met daarop twee data naar keuze. Ook dat kon nu niet, omdat de totstandkoming van deze excur sie wat moeizaam was verlopen, zodat het seizoen te ver gevorderd was, om 'n tweede datum te kunnen plannen. Om ons dus te kunnen houden aan de voorwaarde van de niet te grote groep en omdat we geen kans zagen de excursie nog eens binnen korte terrnyn te herhalen, meenden we het best te kunnen handelen, zoals we de den. Maar we deden het met tegenzin. Bat overigens deze excursie in de smaak viel, moge blijken uit een stukje lokaal-gekleurde poëzie, ge maakt door Mejuffrouw C. Mennes, die daarmede Ir. J. Veyts bedankte. Hier volgt het: G'achte Meneer Weyts, Nou wou 'k oe effekes nog bedanke, omda g'ons rond gelejem et, en oew resterasiewerke z8 duideluk ed uitééngezet. 'k Zijn 'r toevallig ok net éne, die 't êêl erg veul wardere ken, da Berge nou toch weer zé méöi wor. Gewéén omda 'k 'n Krabbeke ben, omda d'ik ouw van méoie dinge en van ons goeie Krabbegat. Maar 'k wies nie, dat 'r zoveul mééis nog achter al die gevels zat. Bedankt voor al die ope deure, voor alles wa g'è late zien, voor al die balke, mure, rame, en oew uitleg bovedien. Ba m'in "Oostenrijk" moeze klautere op 'n "lirke" (as 'n berg), da was wel de moeite wèèrd, oor, en von 'k wezeluk waar nie erg. 'k Von 't gewéénweg ok geweldig, da m'ok birrne mochte zyn, waar t'r volop in gewéénd wor. 'k Von 't feiteluk ammaal even fyn. 'k Ken de jong van m'n 4de~klaske, die dèèr ad zo voor ope staan, mè wa d'ik nou weer beleefd eb weer êêl wa vertelle gaan. Plee week mochte z'ok al kyke naar 't werk aan ut Markiezen'of, en dees week gaan me naar 't Mezéjem. En ze geniete. Nou en of. "Wie de jeugd èt, èt de toekomst". Da's al z'n leven al gezeed. En deze jong, (dèèr doen 'k m'n best voor. krijgen ut al aardig beet:

Periodieken

De Waterschans | 1975 | | pagina 3