1
.mssj
Kijkend naar Engeland werd de zaak
meteen goed aangepakt. Er werd een
vereniging opgericht, de jongens
gingen "padvinder" (vertaling van
scout) heten en ieder kreeg die dag
het eerste nummer van het eigen
weekblad "De Padvinder". In Den
Haag gebeurde op hetzelfde moment
eveneens zoiets.
OOK IN BERGEN OP ZOOM
De eerste start in Amsterdam en Den
Haag kreeg, zoals dat in Engeland
ook het geval was, overal in het land
navolging. In 40 plaatsen werd er
wel een troep opgericht, zo ook te
Bergen op Zoom. Er woonden in de
stad enkele notabelen, die het nut
van zulk een vereniging inzagen. Ze
hadden toevallig ook zonen in de
juiste leeftijd van 12-16 jaar en
richtten eerst een plaatselijk comitee
op.
Zo maakte het nieuwsblad "De
Avondster" van 4 april 1911 in een
heel klein artikeltje waar je bijna
overheen leest melding van de
oprichting van een afdeling van
Padvinders. Voorname heren zoals
burgemeester Hulshof, de majoor
der Artillerie Werf en de directeur
van de H.B.S. met 5-jarige cursus de
heer W. Wolters hebben er zitting in.
Een leraar aan deze H.B.S., de heer
A.J.A. Busquet, heeft ook zitting in
dit comité en hem kunnen we rustig
de eerste Bergse padvindersleider
noemen!
Het weekblad (ja, ja)de Padvinder, 1 e
jaargang no. 14 van 8 april 1911 doet
een soortgelijke melding en dit blad
zegt op 26 augustus voorts, dat de
afdeling als kamp een tuin buiten de
stad betrokken hebben onder leiding
van A. Busquet. Zijn vrouw zorgde
toen elke dag voor het koken
(Hollandse dames koken nog steeds
beter dan alle padvinders tezamen!)
wat blijkbaar zeer op prijs werd
gesteld door de P.V.'s (afkorting voor
Padvinders), want na afloop kreeg ze
een bloemenhulde.
Op 28 september van datzelfde jaar
nog werden alle padvinders plechtig
géinstalleerd in het Coehoornpark
(naast de Zwarte Weg). Om zich
echt padvinder te kunnen noemen
moest men immers géinstalleerd
worden en dat kon pas gebeuren
nadat ieder de eisen voor de 3e
klasse met goed gevolg volbracht
had.
Men beschikte van begin af aan over
een eigen clublokaal, te bereiken via
een steegje naast hotel "Hollande",
St. Tarcisius voor okt. 1934
de tegenwoordige apotheek Coro-
nae. Dit clublokaal was een schuur
tje.
De jongens hadden deze ruimte zelf
schoongemaakt, behangen en ge
verfd. Van oude planken en schra
gen waren banken en een tafel
gemaakt en vlaggen, platen en foto's
versierden de wanden.
Zelfs een kachel, tafelkleed en karpet
had men in bezit.
Een en ander was bekostigd door het
verkopen van Padvinderszegels en
de huur werd betaald uit een
patrouille-kas, waarin ieder enkele
centen per week deden. De groep
was zelfs het mooiste jongensboek
"De Padvinders van Duinwijk" rijk.
Luitenant der infanterie Boekhout
had beslist het beste met zijn
jongens voor. In een artikel van 28
juni roemt hij de hele beweging.
"Padvinder" is niet "soldaatje
spelen" en ook niet "geuren" in een
bijzonder pakje en zich meer achten
dan andere jongens. "Neen, een
padvinder houdt oefeningen in het
vrije veld (openluchtspelen, kampe
ren enz.) en legt vrijwillig een belofte
af.
"Ik zal mijn best doen iedereen te
helpen waar ik kan", waarbij hij goed
uitkijkt of er ergens hulp nodig is
16
In 1 914 werd het stil rondde afdeling
Bergen op Zoom Alle activiteiten
werden stilgelegd. Het uitbreken van
de Eerste Wereldoorlog zal hier vast
debet aan geweest zijn; leider
Boekhout was immers luitenant in
het leger. Inmiddels is door toedoen
van Prins Hendrik in december 1915
de N.P.V. (Nederlandse Padvinders)
opgericht door fusie van de twee
verenigingen N P.O. en N.P.B.
In de Padvinder van februari 1917
wordt ineens weer iets vernomen uit
Bergen op Zoom. Een zekere
Houtkamp wordt dan genoemd als
correspondent. Een maand later
schrijft deze J.Houtkamp (hij is
patrouilleleider) dat hij maar wat
jaloers is op Holland en de andere
provincies. Ze kunnen daar volop
schaatsenrijden en hebben daardoor
de gelegenheid van het toepassen
van padvindersdiensten daartoe.
Blijkbaar vroor het hard in die winter.
In 1 922 gingen de Bergse P.V.-'s wel
twee keer naar 's Hertógenbosch
toe. De eerste keer was ter
gelegenheid van het tweede lustrum
van de Bossche Verkenners op 1 en 2
april- er waren meer dan honderd
gasten- en de tweede keer vanwege
het Nationaal kamp aan de IJzeren
Man bij Vught eind augustus, met
eraan vastgekoppeld de P.V. -zwem
wedstrijden om de Bossche Boei. Er
waren geen lauwerkransen voor de
bergenaren weggelegd, maar het
kamperen op de Vughter Hei samen
met zoveel anderen uit Den Bosch,
Utrecht, Rotterdam, Arnhem, Bus-
sem enz. zullen hun ongetwijfeld
veel genoegen hebben gedaan.
Kampleider was overigens een Ber-
genaar: Hopman Sitsen!
De horde welpen van Adolf Kolping op kamp; 1936
Inmiddels had men naar Engels
voorbeeld de mogelijkheid met
welpen en voortrekkers te beginnen,
maar zo ver was men in Bergen op
Zoom nog niet.
Op 27 april van datzelfde jaar 1922
lezen we in het blad De Padvinder:
Door vertrek van de leider was de
groep in 1923 opgehouden te
bestaan. De padvinders verdwenen
uit het Bergse straatbeeld, totdat in
1927 op ongeveer dezelfde manier
als in 1911 een afdeling werd
opgericht, maar nu voor meisjes!
Bergm op Zoom. Eindelijk weer eens wat van deze afdeeling. Een
paar weken geleden heeft er examen plaats gehad voor padvinder 3e kj.
Drie jongens zijn hiervoor afgewezen, een volgende keer beter boys. Met
21 lui hebben we het jaarfeest in Dordt bijgewoond, het was er heel
gezellig en allen hebben zich best geamuseerd. We bedanken nogmaals
bet afdelingsbestuur dat aJles zoo goed geregeld heeft. Ons elftal is
met 4—0 ingemaakt door de Delftenaren. Als er volgend jaar in Dordt
e*er ottbaJd wordt, komen we revanche uenien.
Met P.V.'ers-g-roeten. A. J. v. d. SANDE.
Het eerste pinksterkamp van de Zoomgroep op hun troephuis, een oude
boerderij 'De Kragge' op de Zandlinie.
PADVINDSTERS
Onder de inspirerende leiding van
mej. A der Kinderen, lerares Engels
aan de RHBS, vond men 1 8 moeders
bereid hun dochters toe te laten tot
de nieuwe vereniging. Een aantal
van deze moeders namen tevens
zitting in het bestuur.
Vele jaren later zou deze afdeling
Bergen op Zoom van het Nederland-
sche Padvindstersgilde de naam
Delmo (Draagt Elkanders Last Met
Opgewektheid) gaan dragen en tot
op heden bestaat deze groep nog.
VERKENNERS
Een paar jaar later zijn er weer
nieuwe ontwikkelingen aan het
padvindersfront te constateren. Vöör
1930 was het niet goed mogelijk
voor katholieken om ook lid van de
padvinderij te worden, de propagan
da van enkele katholieke padvinders
ten spijt. Op hoog niveau werd er
17