1 .mssj Kijkend naar Engeland werd de zaak meteen goed aangepakt. Er werd een vereniging opgericht, de jongens gingen "padvinder" (vertaling van scout) heten en ieder kreeg die dag het eerste nummer van het eigen weekblad "De Padvinder". In Den Haag gebeurde op hetzelfde moment eveneens zoiets. OOK IN BERGEN OP ZOOM De eerste start in Amsterdam en Den Haag kreeg, zoals dat in Engeland ook het geval was, overal in het land navolging. In 40 plaatsen werd er wel een troep opgericht, zo ook te Bergen op Zoom. Er woonden in de stad enkele notabelen, die het nut van zulk een vereniging inzagen. Ze hadden toevallig ook zonen in de juiste leeftijd van 12-16 jaar en richtten eerst een plaatselijk comitee op. Zo maakte het nieuwsblad "De Avondster" van 4 april 1911 in een heel klein artikeltje waar je bijna overheen leest melding van de oprichting van een afdeling van Padvinders. Voorname heren zoals burgemeester Hulshof, de majoor der Artillerie Werf en de directeur van de H.B.S. met 5-jarige cursus de heer W. Wolters hebben er zitting in. Een leraar aan deze H.B.S., de heer A.J.A. Busquet, heeft ook zitting in dit comité en hem kunnen we rustig de eerste Bergse padvindersleider noemen! Het weekblad (ja, ja)de Padvinder, 1 e jaargang no. 14 van 8 april 1911 doet een soortgelijke melding en dit blad zegt op 26 augustus voorts, dat de afdeling als kamp een tuin buiten de stad betrokken hebben onder leiding van A. Busquet. Zijn vrouw zorgde toen elke dag voor het koken (Hollandse dames koken nog steeds beter dan alle padvinders tezamen!) wat blijkbaar zeer op prijs werd gesteld door de P.V.'s (afkorting voor Padvinders), want na afloop kreeg ze een bloemenhulde. Op 28 september van datzelfde jaar nog werden alle padvinders plechtig géinstalleerd in het Coehoornpark (naast de Zwarte Weg). Om zich echt padvinder te kunnen noemen moest men immers géinstalleerd worden en dat kon pas gebeuren nadat ieder de eisen voor de 3e klasse met goed gevolg volbracht had. Men beschikte van begin af aan over een eigen clublokaal, te bereiken via een steegje naast hotel "Hollande", St. Tarcisius voor okt. 1934 de tegenwoordige apotheek Coro- nae. Dit clublokaal was een schuur tje. De jongens hadden deze ruimte zelf schoongemaakt, behangen en ge verfd. Van oude planken en schra gen waren banken en een tafel gemaakt en vlaggen, platen en foto's versierden de wanden. Zelfs een kachel, tafelkleed en karpet had men in bezit. Een en ander was bekostigd door het verkopen van Padvinderszegels en de huur werd betaald uit een patrouille-kas, waarin ieder enkele centen per week deden. De groep was zelfs het mooiste jongensboek "De Padvinders van Duinwijk" rijk. Luitenant der infanterie Boekhout had beslist het beste met zijn jongens voor. In een artikel van 28 juni roemt hij de hele beweging. "Padvinder" is niet "soldaatje spelen" en ook niet "geuren" in een bijzonder pakje en zich meer achten dan andere jongens. "Neen, een padvinder houdt oefeningen in het vrije veld (openluchtspelen, kampe ren enz.) en legt vrijwillig een belofte af. "Ik zal mijn best doen iedereen te helpen waar ik kan", waarbij hij goed uitkijkt of er ergens hulp nodig is 16 In 1 914 werd het stil rondde afdeling Bergen op Zoom Alle activiteiten werden stilgelegd. Het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog zal hier vast debet aan geweest zijn; leider Boekhout was immers luitenant in het leger. Inmiddels is door toedoen van Prins Hendrik in december 1915 de N.P.V. (Nederlandse Padvinders) opgericht door fusie van de twee verenigingen N P.O. en N.P.B. In de Padvinder van februari 1917 wordt ineens weer iets vernomen uit Bergen op Zoom. Een zekere Houtkamp wordt dan genoemd als correspondent. Een maand later schrijft deze J.Houtkamp (hij is patrouilleleider) dat hij maar wat jaloers is op Holland en de andere provincies. Ze kunnen daar volop schaatsenrijden en hebben daardoor de gelegenheid van het toepassen van padvindersdiensten daartoe. Blijkbaar vroor het hard in die winter. In 1 922 gingen de Bergse P.V.-'s wel twee keer naar 's Hertógenbosch toe. De eerste keer was ter gelegenheid van het tweede lustrum van de Bossche Verkenners op 1 en 2 april- er waren meer dan honderd gasten- en de tweede keer vanwege het Nationaal kamp aan de IJzeren Man bij Vught eind augustus, met eraan vastgekoppeld de P.V. -zwem wedstrijden om de Bossche Boei. Er waren geen lauwerkransen voor de bergenaren weggelegd, maar het kamperen op de Vughter Hei samen met zoveel anderen uit Den Bosch, Utrecht, Rotterdam, Arnhem, Bus- sem enz. zullen hun ongetwijfeld veel genoegen hebben gedaan. Kampleider was overigens een Ber- genaar: Hopman Sitsen! De horde welpen van Adolf Kolping op kamp; 1936 Inmiddels had men naar Engels voorbeeld de mogelijkheid met welpen en voortrekkers te beginnen, maar zo ver was men in Bergen op Zoom nog niet. Op 27 april van datzelfde jaar 1922 lezen we in het blad De Padvinder: Door vertrek van de leider was de groep in 1923 opgehouden te bestaan. De padvinders verdwenen uit het Bergse straatbeeld, totdat in 1927 op ongeveer dezelfde manier als in 1911 een afdeling werd opgericht, maar nu voor meisjes! Bergm op Zoom. Eindelijk weer eens wat van deze afdeeling. Een paar weken geleden heeft er examen plaats gehad voor padvinder 3e kj. Drie jongens zijn hiervoor afgewezen, een volgende keer beter boys. Met 21 lui hebben we het jaarfeest in Dordt bijgewoond, het was er heel gezellig en allen hebben zich best geamuseerd. We bedanken nogmaals bet afdelingsbestuur dat aJles zoo goed geregeld heeft. Ons elftal is met 4—0 ingemaakt door de Delftenaren. Als er volgend jaar in Dordt e*er ottbaJd wordt, komen we revanche uenien. Met P.V.'ers-g-roeten. A. J. v. d. SANDE. Het eerste pinksterkamp van de Zoomgroep op hun troephuis, een oude boerderij 'De Kragge' op de Zandlinie. PADVINDSTERS Onder de inspirerende leiding van mej. A der Kinderen, lerares Engels aan de RHBS, vond men 1 8 moeders bereid hun dochters toe te laten tot de nieuwe vereniging. Een aantal van deze moeders namen tevens zitting in het bestuur. Vele jaren later zou deze afdeling Bergen op Zoom van het Nederland- sche Padvindstersgilde de naam Delmo (Draagt Elkanders Last Met Opgewektheid) gaan dragen en tot op heden bestaat deze groep nog. VERKENNERS Een paar jaar later zijn er weer nieuwe ontwikkelingen aan het padvindersfront te constateren. Vöör 1930 was het niet goed mogelijk voor katholieken om ook lid van de padvinderij te worden, de propagan da van enkele katholieke padvinders ten spijt. Op hoog niveau werd er 17

Periodieken

De Waterschans | 1985 | | pagina 9