Kroniek van een eerste levensjaar
De Waterschans nr. 3 1 993
Afb. 17. Tevreden weer naar huis!
Vervolgens was er nog een geani
meerd samenzijn, waarbij velen de
onderlinge contacten weer konden
aanhalen. Met tevreden gezichten
konden de vele leden met hun
nieuwe aanwinst en een fraaie tijd
schriftencassette daarna huiswaarts
keren.
Afb. 12. Ook aan de inwendige Afb. 13. Een geanimeerd samenzijn in het prachtige Markiezenhof,
mens werd gedacht.
Afb. 14. Geen feest zonder.
Afb. 15. Voor iedereen het nieuwe
boek.
Afb. 16. Leden van de Kring hebben altijd veel te bespreken.
De Waterschans nr. 3 1993
door: drs. N. Grosfeld
In de vorige aflevering van de Wa
terschans namen we afscheid aan
de Kop van het Hoofd. Het was
toen juli 1968. In deze laatste afle
vering doorlopen we de nog reste
rende maanden van dat bewogen
jaar omdat de redaktie het hele
laatste nummer van deze jaargang
wil besteden aan de historie van de
Bergse afdeling van het Rode
Kruis. Die bestaat dit jaar 125 jaren
en vierde in het jaar 1968 haar
honderdjarig bestaan, in de
schouwburg Luxor. Maar daarover
hoort u meer.
Het ledental van de Kring groeit
gestaag. In de septembermaand
van 1968 zijn er 133 leden geno
teerd en werd de Waterschans aan
een twintigtal instellingen toege
zonden. Aan de mededelingen die
het bestuur erin doet is te merken
dat men alert de cultuur-historie is
toegedaan. Vroegtijdig wordt een
oproep geplaatst om mee te den
ken over een waardige herdenking
van het feit dat Albrecht Dürer on
ze stad in 1520 bezocht. Er is nog
wel een tweetal jaren te gaan maar
wanneer samenwerking met Ant
werpen en Neurenberg gezocht
dient te worden kan men niet
vroeg genoeg starten. En de ruimte
voor zo'n herdenking is er nu. Het
Markiezenhof is beschikbaar als
stijlvol kader voor zo'n herden
kingstentoonstelling. De cultuur
historische bewogenheid van het
bestuur heeft overigens ook verve
lende gevolgen. In het najaar van
1968 wordt een bijzondere leden
vergadering bijeengeroepen om te
beslissen over een in te dienen be
zwaarschrift tegen de bebouwing
van het Ravelijn. Voor enkele
bestuursleden is het aanleiding om
hun funktie en lidmaatschap neer
te leggen. De plaatselijke journa
listiek volgt de gebeurtenissen
rondom deze kwestie met argus
ogen en weet in haar produkten
soms boeiende ontwikkelingen te
signaleren. Zo blijkt de commissaris
van politie bereid te zijn een grote
groep scholieren, die op de dag
van de stemming over de nieuwe
muziekschool door de gemeente
raad willen demonstreren, daar
voor een vergunning te geven.
Even markant is het optreden van
een gemeenteraadslid dat een mo
tie voorstelt, die wel wordt voorge
lezen maar niet in stemming wordt
gebracht, waarin de Raad wordt
uitgenodigd de organisatoren van
het referendum over de bebouwing
van het Ravelijn tot ereburgers van
Bergen op Zoom te benoemen. En
dit 'wegens een uitzonderlijke mate
van initiatief, moed en doorzet
tingsvermogen, betoond bij de or
ganisatie en uitvoering van een re
ferendum, .van onschatbare waar
de. voor het behoud van een le
vende democratie in het alge
meen'. Het is nu natuurlijk leuk
dan de namen te lezen van drs. E.
Hartel en A. Gieles, al is de weten
schap dat de meerderheid der ge
meenteraad dat (op)leven van de
democratie nog niet zag zitten voor
u nu misschien een teleurstelling.
De Geschiedkundige Kring heeft in
ieder geval gemotiveerde Bergena-
ren in haar bestuur.
Het zal u bekend zijn, uiteindelijk is
er door Gedeputeerde Staten een
stokje gestoken voor de bebouwing
van het Ravelijn op grond van af
keuring van de gevolgde procedu
re. Zoals eerder verteld, even later
komt dan de Wilhelminakazerne in
beeld... Wanneer we nagaan wat
er in de tweede helft van 1968 alle
maal gebeurde in en rondom ons
goede Bergen dan valt vooral op
wat er NIET gebeurde. Voor het
eerst kan de Mariaommegang door
slecht weer niet uittrekken op 15
augustus. Twee gemetselde vullin
gen van de galerij op de grote bin
nenplaats van het Markiezenhof
worden uitgebroken en maken
voor de celebranten een droge Eu
charistieviering met de leden van
het O.L. Vrouwegilde mogelijk
maar tegelijk ook duidelijk, wat
een schoonheid de restauratie nog
gaat brengen.
Het tot stand komen van een grote
en sterke voetbalvereniging door
het fuseren van MOC en RKFC
gaat ook niet door.
Voor de eerste keer leert onze stad
het verschijnsel 'Braderie' kennen,
waarbij achter het stadhuis een
kunstmarkt niet zoveel belangstel
ling trekt dat in een bespreking er
van geschreven moet worden:
'Nog een dag en een avond resten
u om zelf dit gebied in ogenschouw
te nemen en wellicht terug te keren
met iets dat u tevoren NIET had'.
Toch gebeurde er natuurlijk ook
wel wat. De doos van de Lucerna-
flat is klaar, de zieken van het ABG
worden overgebracht naar het
nieuwe ziekenhuis Lievensberg,
het kantoor van de MZB wordt
feestelijk geopend. Zo ook wordt
'Onse Vrouwe', het pand van Her-
bers en Jenniskens, na restauratie
feestelijk in gebruik genomen.
Afgevaardigden van de Geschied
kundige Kring waren daar bij en
zullen bij die gelegenheid mis
schien al wel met elkaar gesproken
hebben over die nieuwe aantasting
van het vertrouwde stadsbeeld: de
dreigende sluiting en sloop van de
St. Jozefkerk. In de Raad der ge
meente wordt gezegd: 'Een oud
cavalje op de Markt mag blijven
staan, maar de jongste van de drie
kerken van de binnenstad, die met
de beste outillage, moet verdwij
nen!'
Zo ziet u hoe aardig het is eens te
rug te kijken: het oude cavalje is nu
een stralende stadsschouwburg, de
plek van de vroegere Jozefkerk
een gewaardeerd parkeerterrein,
waar de omwonenden zich in het
ook aanwezige groen verheugen.
En dat graag zo willen houden.
Ook de leden van Thalia zien het
nieuwe jaar met zorg tegemoet.
Hun Provoosthuis gaat de deuren
sluiten. Kroniekschrijver is er zelf
niet bij geweest, maar schrijft aan
het eind van deze regels over het
lief en leed van Stad en land toch
nog graag de woorden neer die
Hortus Musicus Religiosus in haar
laatste kerstconcert in de Jozefkerk
de luisteraars toezong: 'Also hatt
Gott die Welt geliebt'. Hij doet dat
in de zekerheid dat dat ook Bergen
op Zoom en haar Geschiedkundi
ge Kring moet hebben omvat.