Kroniek van een eerste levensjaar De Waterschans nr. 3 1 993 Afb. 17. Tevreden weer naar huis! Vervolgens was er nog een geani meerd samenzijn, waarbij velen de onderlinge contacten weer konden aanhalen. Met tevreden gezichten konden de vele leden met hun nieuwe aanwinst en een fraaie tijd schriftencassette daarna huiswaarts keren. Afb. 12. Ook aan de inwendige Afb. 13. Een geanimeerd samenzijn in het prachtige Markiezenhof, mens werd gedacht. Afb. 14. Geen feest zonder. Afb. 15. Voor iedereen het nieuwe boek. Afb. 16. Leden van de Kring hebben altijd veel te bespreken. De Waterschans nr. 3 1993 door: drs. N. Grosfeld In de vorige aflevering van de Wa terschans namen we afscheid aan de Kop van het Hoofd. Het was toen juli 1968. In deze laatste afle vering doorlopen we de nog reste rende maanden van dat bewogen jaar omdat de redaktie het hele laatste nummer van deze jaargang wil besteden aan de historie van de Bergse afdeling van het Rode Kruis. Die bestaat dit jaar 125 jaren en vierde in het jaar 1968 haar honderdjarig bestaan, in de schouwburg Luxor. Maar daarover hoort u meer. Het ledental van de Kring groeit gestaag. In de septembermaand van 1968 zijn er 133 leden geno teerd en werd de Waterschans aan een twintigtal instellingen toege zonden. Aan de mededelingen die het bestuur erin doet is te merken dat men alert de cultuur-historie is toegedaan. Vroegtijdig wordt een oproep geplaatst om mee te den ken over een waardige herdenking van het feit dat Albrecht Dürer on ze stad in 1520 bezocht. Er is nog wel een tweetal jaren te gaan maar wanneer samenwerking met Ant werpen en Neurenberg gezocht dient te worden kan men niet vroeg genoeg starten. En de ruimte voor zo'n herdenking is er nu. Het Markiezenhof is beschikbaar als stijlvol kader voor zo'n herden kingstentoonstelling. De cultuur historische bewogenheid van het bestuur heeft overigens ook verve lende gevolgen. In het najaar van 1968 wordt een bijzondere leden vergadering bijeengeroepen om te beslissen over een in te dienen be zwaarschrift tegen de bebouwing van het Ravelijn. Voor enkele bestuursleden is het aanleiding om hun funktie en lidmaatschap neer te leggen. De plaatselijke journa listiek volgt de gebeurtenissen rondom deze kwestie met argus ogen en weet in haar produkten soms boeiende ontwikkelingen te signaleren. Zo blijkt de commissaris van politie bereid te zijn een grote groep scholieren, die op de dag van de stemming over de nieuwe muziekschool door de gemeente raad willen demonstreren, daar voor een vergunning te geven. Even markant is het optreden van een gemeenteraadslid dat een mo tie voorstelt, die wel wordt voorge lezen maar niet in stemming wordt gebracht, waarin de Raad wordt uitgenodigd de organisatoren van het referendum over de bebouwing van het Ravelijn tot ereburgers van Bergen op Zoom te benoemen. En dit 'wegens een uitzonderlijke mate van initiatief, moed en doorzet tingsvermogen, betoond bij de or ganisatie en uitvoering van een re ferendum, .van onschatbare waar de. voor het behoud van een le vende democratie in het alge meen'. Het is nu natuurlijk leuk dan de namen te lezen van drs. E. Hartel en A. Gieles, al is de weten schap dat de meerderheid der ge meenteraad dat (op)leven van de democratie nog niet zag zitten voor u nu misschien een teleurstelling. De Geschiedkundige Kring heeft in ieder geval gemotiveerde Bergena- ren in haar bestuur. Het zal u bekend zijn, uiteindelijk is er door Gedeputeerde Staten een stokje gestoken voor de bebouwing van het Ravelijn op grond van af keuring van de gevolgde procedu re. Zoals eerder verteld, even later komt dan de Wilhelminakazerne in beeld... Wanneer we nagaan wat er in de tweede helft van 1968 alle maal gebeurde in en rondom ons goede Bergen dan valt vooral op wat er NIET gebeurde. Voor het eerst kan de Mariaommegang door slecht weer niet uittrekken op 15 augustus. Twee gemetselde vullin gen van de galerij op de grote bin nenplaats van het Markiezenhof worden uitgebroken en maken voor de celebranten een droge Eu charistieviering met de leden van het O.L. Vrouwegilde mogelijk maar tegelijk ook duidelijk, wat een schoonheid de restauratie nog gaat brengen. Het tot stand komen van een grote en sterke voetbalvereniging door het fuseren van MOC en RKFC gaat ook niet door. Voor de eerste keer leert onze stad het verschijnsel 'Braderie' kennen, waarbij achter het stadhuis een kunstmarkt niet zoveel belangstel ling trekt dat in een bespreking er van geschreven moet worden: 'Nog een dag en een avond resten u om zelf dit gebied in ogenschouw te nemen en wellicht terug te keren met iets dat u tevoren NIET had'. Toch gebeurde er natuurlijk ook wel wat. De doos van de Lucerna- flat is klaar, de zieken van het ABG worden overgebracht naar het nieuwe ziekenhuis Lievensberg, het kantoor van de MZB wordt feestelijk geopend. Zo ook wordt 'Onse Vrouwe', het pand van Her- bers en Jenniskens, na restauratie feestelijk in gebruik genomen. Afgevaardigden van de Geschied kundige Kring waren daar bij en zullen bij die gelegenheid mis schien al wel met elkaar gesproken hebben over die nieuwe aantasting van het vertrouwde stadsbeeld: de dreigende sluiting en sloop van de St. Jozefkerk. In de Raad der ge meente wordt gezegd: 'Een oud cavalje op de Markt mag blijven staan, maar de jongste van de drie kerken van de binnenstad, die met de beste outillage, moet verdwij nen!' Zo ziet u hoe aardig het is eens te rug te kijken: het oude cavalje is nu een stralende stadsschouwburg, de plek van de vroegere Jozefkerk een gewaardeerd parkeerterrein, waar de omwonenden zich in het ook aanwezige groen verheugen. En dat graag zo willen houden. Ook de leden van Thalia zien het nieuwe jaar met zorg tegemoet. Hun Provoosthuis gaat de deuren sluiten. Kroniekschrijver is er zelf niet bij geweest, maar schrijft aan het eind van deze regels over het lief en leed van Stad en land toch nog graag de woorden neer die Hortus Musicus Religiosus in haar laatste kerstconcert in de Jozefkerk de luisteraars toezong: 'Also hatt Gott die Welt geliebt'. Hij doet dat in de zekerheid dat dat ook Bergen op Zoom en haar Geschiedkundi ge Kring moet hebben omvat.

Periodieken

De Waterschans | 1993 | | pagina 17