De Waterschans nr. 1-2005 i Afb.3. Desire Antione Leonard Imandt. Geboren te Bergen op Zoom, 3 november 1919. Overleden verm, te Neuengamme (D) 3 mei 1945. en werden alleen verstrekt aan ge registreerde inwoners. Dees liet bonnen uit het officiële circuit verdwijnen om ze terecht te laten komen bij onderduikers, mensen die uiteraard niet geregistreerd wa ren en dus geen recht op eten hadden. Het was een op het eerste gezicht misschien niet zo specta culaire vorm van verzet, maar wel degelijk van het grootste belang. Hulp aan onderduikers werd door de bezetter als een zeer ernstige misdaad beschouwd en zwaar be straft. Het gezin Imandt woonde in een straat waar ook NSB-gezinnen woonden. De Imandts werden re gelmatig getreiterd en bedreigd vanwege hun anti-Duitse gezind heid. Een van de zusjes van Dees heeft na zo'n treiterpartij met haar moeder een nacht vastgezeten op het politiebureau. Zelfs is er een keer een aanslag op het gezin ge pleegd. Op een ochtend in juni 1943 bleek dat er 's nachts een la ding dynamiet vanaf het dak in de schoorsteen was gehangen. Geluk kig was het gaan regenen, zodat de lont was uitgedoofd voor de zaak tot ontploffing kon komen. Dees ging aangifte doen op het politie bureau, maar er werd geen onder zoek ingesteld. Omdat de Imandts als anti-Duits bekend stonden, nam Dees met zijn daden een groot risico. Hij was een intelligente jongen en moet zich van de mogelijke con sequenties volledig bewust zijn ge weest. De frauduleuze handelin gen van Dees op het distributie kantoor konden niet verborgen blijven; ze werden op een zeker moment ontdekt, of aan de Duit sers gemeld. Dees werd op 22 mei 1944 thuis opgehaald en gearres teerd door twee leden van de SD. Broer Willy, een jongen van 11 jaar, die op dat moment toevallig net thuiskwam, herinnert zich "dat ze alle twee een zilveren plaatje op de borst droegen". In eerste in stantie werd Dees opgesloten in het huis van bewaring te Breda. Op 7 juni, de Amerikanen waren zojuist geland in Normandië, werd hij geïnterneerd in Kamp Vught. Op 24 augustus, de dag vóór de bevrijding van Parijs, werd Dees naar het buitencommando Venlo overgebracht om werkzaamheden te verrichten op het vliegveld al daar. Uit een bij de familie bewaarde brief uit deze periode blijkt hoe Dees al spoedig de warmte van het gezin thuis in Bergen miste. Hij schrijft: "Nu begrijp ik eigenlijk pas goed hoe gezellig het thuis is Eerst nu waardeer ik dat pas op zijn best In dezelfde brief vraagt hij zijn ouders: "Geef Willy voor zijn verjaardag een gulden van mij". Op 6 september 1944, de geal lieerden waren ondertussen opge rukt naar België, werd Dees Imandt op transport gesteld naar het concentratiekamp Sachsen- hausen. Daar vandaan werd hij op 16 oktober overgebracht naar Neuengamme; anderhalve week voor de bevrijding van onze stad. Ondertussen was het stil geworden rond Dees. Er kwamen al lang geen brieven meer. De familie ver keerde in grote ongerustheid. De strenge winter ging voorbij, het laatste offensief van de Duitsers De Waterschans nr. 1-2005 Bergen op Zoom. Op drie I.tei negentienhonderd vijf en veertig de ongeving van Weustadt in Duitsland Imandt,Désiré Antoine Leonard, geboren drie ffovesiber negentienhonderd negentien te Bergen op Loom, wonende te Bergen op Zoom, zoon van: Imandt,Leonard Gustaaf en: van HerckjEelania. 69331, 17 "Aug. 1950 was mislukt, het werd weer lente en in mei 1945 volgde de capitu latie van Duitsland. De overleven den van de concentratiekampen keerden terug naar huis en ook de familie Imandt hoopte vurig dat Dees plotsklaps weer voor hun neus zou staan. Maar dat ge beurde niet. Van Dees werd niets vernomen en pas eind november 1949 ontving het gezin een offi cieel overlijdensbericht van het Rode Kruis. Volgens een register dat bewaard was gebleven in Neuengamme zou Dees tot de gevangenen be hoord hebben die op 25 maart 1945 werden geëvacueerd van kamp Meppen/Versen terug naar Neuengamme. Het was de laatste keer dat zijn naam ergens vermeld werd. Het was niet bekend of hij levend te Neuengamme was aan gekomen; of hij aldaar in de we ken die volgden was overleden; of tussen 19 en 27 april opnieuw op transport was gesteld naar Lübeck. De ca. 13.000 ongelukkigen die tot dat moment in Neuengamme hadden weten te overleven werden in de laatste fase van de oorlog op schepen in de Lübeckerbocht geïnterneerd om te voorkomen dat deze door geallieerde bommen werpers zouden worden vernie tigd. Bij een aanval op 3 mei wer den de schepen echter toch ge bombardeerd en vonden alle ge vangenen de dood, op ca. 2500 na. Aangenomen moet dus worden dat Dees tussen 25 maart en 3 mei 1945 overleden is. Dees Imandt werd op 3 december 1949 herdacht in een plechtige mis van requiem in de kerk van Onze Lieve Vrouw van Lourdes, in de aanwezigheid van talloze sport vrienden van MOC en Rapid en van ex-collega's van het distibutie- kantoor. Hoewel Dees nu officieel overleden was verklaard, bete kende dat niet dat er een einde kwam aan de smartelijke pijn die zijn wegvallen bij zijn ouders, broertjes en zusjes had veroor zaakt. Moeder Imandt heeft de rest van haar leven de achterdeur 's nachts open gehouden, voor het geval Dees toch nog terug zou ko men. Broer Willy heeft tot in de ja ren 1990 pogingen in het werk ge steld te achterhalen wat er nu pre cies met Dees in Duitsland ge beurd is. Tevergeefs, de dappere 25-jarige Dees Imandt is verdwe nen in de mist der geschiedenis. In de chaos, de pijn, het ge schreeuw, de kou, de honger, het puin, het stof en de as van die laatste oorlogsmaanden. Zijn naam leeft voort op het monu ment aan de Parade. Bron: familiearchief Jos Imandt, Asten. 4 3 MINISTERIE VAN JUSTITIE COMMISSIE TOT HET DOEN VAN AANGIFTE VAN OVERLIJDEN VAN VERMISTEN Aan belanghebbende No. ik heb de eer U medetedelen datde Nederlandse Staats courant van heden de publicatie van de aangifte van het overlijden van de hiernevens vermel de vermiste bevat. De aangifte is geschied bij de ambtenaar van de Burgerlijke Stand van is in overleden WENHAGE, De Minister van Justitie, vanwege de Minister, de ComrT#"*"'.tot het doen van aangifte van overlijden van vermisten, l voor deze,

Periodieken

De Waterschans | 2005 | | pagina 22