D e eeuw van ine De Waterschans nr. 2 2 00 (BcUl icJt Si&jgn en troost zij vindt in haar geloof. Ze beschouwt het als een vaste waarde - iets wat er gewoon is en waar je niet omheen kunt. Me vrouw Vredenburg is een belang rijk deel van haar leven diacones geweest, "liefdezuster' zoals ze het zelf graag omschrijft. Het ge loof heeft daarom een wezenlijke rol gespeeld in haar leven. Na haar inzegening als diacones heeft ze een langere tijd in Parijs gewerkt. Nog steeds beheerst zij de Franse taal uitstekend. Later werkte ze als verpleegkundige in Marokko. Als ze daaraan terug denkt herinnert ze zich vooral hoe het klimaat haar aansprak. In kleurrijke bewoordingen ver telt zo over de mooie zon, de weelde van het lekkere eten en de momenten dat ze zich samen met Ida, een collega-verpleeg kundige, ontspande rondom de natuurlijke poelen in de omge ving van Rabat. Gedetailleerde herinneringen Tijdens de gesprekken stond tel kens één thema centraal. Ze duurden gemiddeld één tot an derhalf uur. Het werken met de kaartjes van de methode Mijn le ven in kaart beviel prima. Soms moest Bas de leidraad van de kaarten loslaten. Dan ging het gesprek een heel andere richting op. De kaarten zijn geen keurs lijf, er moet altijd genoeg ruimte blijven om in te spelen op asso ciaties. Bij mevrouw Vredenburg ging het bijvoorbeeld erg vaak over haar geloof en haar dienen de rol in het leven. De vragen zijn zo open gesteld dat ze alle ruimte geven voor al lerlei gedetailleerde herinnerin gen. Zoals bijvoorbeeld de vraag 'in welke woningen hebt u ge woond?' De kleinste details zijn mevrouw bijgebleven. Een kra kende trap in Londen waar ze tij dens bombardementen van de Duitsers onder schuilde, de be wakers van de sultan van Marok ko - zij verzorgde hem in Rabat, en een kat die in de buurt van het vorige huis in Bergen op Zoom ronddoolde. Ook het uitzicht in haar huidige woning komt ter sprake. Ondanks haar beperkte gezichtsvermogen zegt ze: "Ik zie denkbeeldig de horizon, en ook de kerk en het winkelplein onder aan de flat". Het levensverhaal van mevrouw Dienstbaarheid als waarde op zich Vredenburg verhaalt uitgebreid over haar onbezorgde jeugd, haar werk als diacones/liefdezus ter in Parijs en Marokko, het ge loof als haar leidraad, haar oor logservaringen in Portugal en Engeland, het wonen in Bergen op Zoom en het ouder worden. In Marokko heeft zij zelfs de sul tan mogen verplegen. Dat was een hoogtepunt uit haar carrière. Zij vertelt hierover het volgende: "In Marokko heb ik de regeren de sultan verpleegd. Het was een eer om hem te verplegen. Dat was helemaal een business. Op iedere hoek stonden een paar mi litairen. Ik herinner me dat het Mohammed V was. Een hele aardi ge, eenvoudige man. In Frankrijk, in Bordeaux had hij zijn diploma middelbare school gehaald, ook om het verschil te zien tussen Afrika en Europa. In Marokko was het nog primitief, hoor. Twee chirurgen en een andere arts kwamen over uit Parijs en heb ben de sultan daar geopereerd. Na twee dagen gingen ze weer te rug. De sultan was toen in de vijf tig. Hij had in het ziekenhuis een vleugel voor zichzelf, waar de he le dag bewakers voor de deur stonden. Er mocht niemand in. Alle deuren waren op slot. Maar ons kenden ze als zijn verpleeg sters." Het boek leest als een trein en je hebt het gevoel dat je zelf bij het gesprek tussen Bas en mevrouw Vredenburg aanwezig bent. Het is een mooi document geworden, het levensverhaal van mevrouw Annie Vredenburg. Yolande Kortlever Noten: 1 9 6 2 OO 1. Deze boekbespreking is grotendeels ontleend aan de publicatie in het tijdschrift Zin in Zorg van Reliëf, april 2008. 2. Deze methode, ontwikkeld door Wout Huizing en Thijs Tromp is uitgegeven bij Bohn Stafleu van Loghum in Houten. Verkrijgbaar voor 32.50 bij Reliëf (www.relief.nl) en in de boekhandel. Reliëf is een christelijke vereniging van zorgaanbieders. Zo'n 250 zorginstellingen zijn hieraan verbonden. Daarnaast heeft de vereniging individuele leden en donateurs.

Periodieken

De Waterschans | 2008 | | pagina 25