Opleiding en voorbereiding op inzet in
bezet Europa
Walter S. Hern trad in juli 1940 in dienst bij
de Amerikaanse luchtmacht. Hij kreeg zijn
opleiding op de grote Amerikaanse vliegbasis
'France Fields' in Panama. Hij werd opgeleid
tot piloot en vloog daartoe in allerlei types
militaire vliegtuigen. Hij maakte onder andere
patrouillevluchten boven de Atlantische Oceaan
om Duitse duikboten op te sporen. Na voltooiing
van zijn vliegopleiding volgde hij voorts nog een
opleiding tot radio-operator en ging hij daarna
naar de bommenrichter-navigator school welke
opleiding hij ook met succes afrondde. In januari
1944 werd hij bevorderd tot tweede luitenant
'bombardier-navigator flying officer'.
Na zijn opleiding werd hij gestationeerd op
het vliegveld Tonopah Army Air Field in de
staat Nevada, waar de training begon met
complete bemanningen van bommenwerpers.
Na verloop van tijd werd hij permanent aan
de vliegbasis verbonden als instructeur
voor nieuwe bemanningsleden. Door deze
permanente plaatsing leek het hem, ondanks
de oorlog, verantwoord om in het huwelijk te
treden. Op dinsdag 13 juni 1944 trouwde hij in de
kapel op de vliegbasis Tonopah Army Air Field
met Winnie Lou Carrol (roepnaam Winks). De
bemanning van zijn toestel vormde de erehaag
en de navigator Bob Kearns was getuige en
diens echtgenote was gastvrouw. Een paar
weken later werd Bob Kearns bij een ander
onderdeel ingedeeld en naar Europa gezonden,
waar hij tijdens een bombardementsvlucht
boven Duitsland werd neergeschoten en
omkwam.
Met zijn bemanningsleden en vrienden vierde
Walter zijn huwelijksfeest in het Mizpah Hotel
in Tonopah Army Air Field, waar hij ook zijn
eerste huwelijksnacht doorbracht. De volgende
dag, 14 juni 1944, kreeg hij te horen dat hij was
ingedeeld als bommenrichter op een Liberator
bij de. bemanning van de eerste piloot Bill Nunn.
De dag daarop, donderdag 15 juni 1944, werd
hij overgebracht naar het vliegveld Hamilton
Field bij San Francisco waar hij kennis maakte
met zijn nieuwe en definitieve bemanning,
bestaande uit eerste piloot tweede luitenant
Bill Nunn, copiloot tweede luitenant Harrison
Evans, navigator tweede luitenant Raymond Mc
Creary, engineer sergeant Carlton Harrison,
radio-operator sergeant Jesse Brown en
de boordschutters korporaal Walter Horna
en korporaal William Jonio. Hijzelf was als
bommenrichter dus het tiende bemanningslid,
wat de normale bezetting voor dit type
bommenwerper is.
Bij aankomst op het vliegveld Hamilton
Field kregen zij een nieuwe bommenwerper
ter beschikking en kreeg de bemanning
tropenkleding. Dit betekende dat zij zouden
worden uitgezonden naar het oorlogsgebied
in het Verre Oosten. Bovendien werd hen
aangezegd dat zij de basis niet meer mochten
verlaten, omdat de uitzending op zeer korte
termijn zou plaatsvinden. Voor zijn vertrek uit
Tonopah Army Air Field had Walter zijn bruid
nog kunnen inlichten over zijn overplaatsing
naar San Francisco en haar gevraagd daarheen
te komen. Zij hadden afgesproken elkaar
vrijdagavond te ontmoeten. Het verbod de basis
te verlaten dreigde dus de derde huwelijksnacht
van het jonge bruidspaar te verhinderen. Walter
was echter vastbesloten zijn bruid die nacht
nogmaals te ontmoeten.
Een oudgediende op de basis wees hem een
clandestiene opening in de omheining, zodat hij
niet langs de wachtpost hoefde. Zonder ontdekt
te worden keerde hij de volgende ochtend terug
op de basis. Naar later zou blijken zou deze
nacht voor lange tijd de laatste zijn geweest.
Hoewel zijn clandestiene uitstapje begrijpelijk
was, liep hij, zeker als officier, een behoorlijk
risico. Het zonder verlof afwezig zijn was,
zeker in oorlogstijd, een ernstige overtreding.
Aangezien het niet zijn bedoeling was zich
blijvend aan de dienst te onttrekken was hier
weliswaar geen sprake van desertie, maar toch
zeker wel van AWOL (absence without leave
afwezigheid zonder verlof), waar een zware
straf op kon staan.
Nog in de haven liggend schommelde het schip
al dusdanig dat Walter behoorlijk last had van
zeeziekte. Hij slaagde erin hoofd van de Dienst
voor de Censuur te worden. Het kantoor van
deze dienst bevond zich op het bovenste dek
en op die plaats had hij het minste last van
de schommelende bewegingen van het schip.
Zijn medewerkers namen alle brieven door die
door de duizenden militairen aan boord werden
geschreven. Als er dingen in stonden die
mogelijk bruikbaar waren voor de vijand, dan
werden die passages er met een scheermesje
uitgesneden.
Na een zeereis van een week meerde het schip
af in de haven van Greenock aan de Schotse
westkust. Vandaar uit werden de militairen
getransporteerd naar de grote Amerikaanse
vliegbasis Flixton Air Base nabij de plaats
Bungay, 60 kilometer ten noordoosten van
Londen en 25 kilometer van de Noordzeekust.
Flixton Air Base was een van de grootste
Amerikaanse vliegvelden in Engeland. Het was
in de loop van 1943 aangelegd en in november
1943 voltooid. Het was gebouwd met het doel
om vandaar uit overdag vijandelijke doelen
Bij terugkeer op de basis hoorde hij
bovendien dat de plannen voor zijn uitzending
waren gewijzigd. De bemanning moest
de tropenuitrusting weer inleveren en het
nieuwe vliegtuig was ook niet langer voor hen
beschikbaar. Zonder nog contact te kunnen
hebben met zijn vrouw werden hij en de overige
bemanningleden twee dagen later, samen
met vele anderen, op de trein gezet, die hen
naar de oostkust zou brengen voor uitzending
naar Europa. De reis van San Francisco naar
Boston nam een week in beslag en was uiterst
oncomfortabel, omdat er geen slaapwagens
waren.
Na aankomst in Boston werden zij op
het nabijgelegen vliegveld Andover Field
gestationeerd. Hij slaagde erin een verlofpas
voor drie dagen te krijgen en zo zijn gescheiden
vader in New Haven (Connecticut) te bezoeken.
Kort nadat hij van verlof was teruggekeerd
werd hij verordonneerd aan boord te gaan
van een troepentransportschip in de haven
van Boston. De samenstelling van het konvooi
duurde een hele week, in welke periode de
mannen geacht werden aan boord te blijven.
Afb. 6. Onderhoudstechnici op Laredo Army Air Field,
Texas, 1944.
De Waterschans 3 - 2009
106
Afb. 7. Een B-24M Liberator van de 15th Air Force laat bommen vallen op Mühldorf in Duitsland op 19 maart 1945.
107
De Waterschans 3 - 2009
