Miel van de Mart vertelt... WARTAAL Suus van 't Scheld vertelt... Guy van de Ko°* i ral gemaakt totdat in de zeventiende eeuw de klei molen werd ontwikkeld. Deze werd gebruikt om klei te kneden, fijn te maken en te zuiveren van wortels en dergelijke. Na het kneden van de klei, werden vormen gevuld; met krachtige hand werd de klei in vormbakken geworpen. Deze bakken hadden meestal zes vakken en twee handvatten. Voordat de klei in de vormen gegooid werd, werd de vormbak eerst natge maakt en bestrooid met droog zand, zodat de klei niet in de vorm zou blijven plakken. Met een mes werd de bovenkant van de vormbak na het vullen gladgestreken. De stenen werden vervolgens gebakken in een oven. Eeuwenlang werden bakstenen op deze manier gemaakt. In de negentiende en twintigste eeuw werd het productieproces gemechaniseerd, maar de bakstenen van de Bergse monu menten hebben die mechanisatie niet gekend, daarvoor zijn ze te oud. Maar tegelijkertijd zijn ze hip en up-to-date: via Twitter en Facebook kun je met de Stadsstenen in contact komen! Wij Gobertanger stenen hebben een Vlaamse herkomst. Dat wist u toch wel, zunne? Wij worden gewonnen in de Carrière de Gobertange in Mélin. Voor 73 tot 87% bestaan wij uit calciet, voor 11 tot 25% uit kwarts. De overige twee procent wordt gevormd door sporen van ijzerhoudende mineralen. Interessant, nietwaar? De huidige leverancier, Entreprise Bernard Pierrot et Fils S.A., prijst ons als volgt aan: "Al eeuwenlang wordt deze steen om zijn schoonheid en kwaliteit door befaamde architecten gebruikt bij de bouw van presti gieuze monumenten zoals de Grote Markt en het stadhuis van Brussel, de kathedraal van Mechelen, de Lakenhalle van leper en tal van andere monumenten in België, Frankrijk en Nederland. Deze steen vindt zijn toepassing in nieuwbouw- en renovatiepro jecten allerhande, maar ook in de restauratie van gebouwen uit het openbaar en privépatrimonium. Dit gesteente is opgebouwd uit een afwisseling van dunne, aan elkaar gekitte fijnkorrelige kalksteenlaagjes met een heldere tint en van een grovere grijs achtige zanderige kalksteen. De vers behouwen steen vertoont een lichtbeige kleur. Na verloop van tijd krijgt de steen een grijsbeige tint.' Die grijsbeige tint is goed te zien in mijn gezicht, dat overigens beduidend jonger is dan dat van mijn familieleden hier in de stad. Ik ben relatief laat vanuit Gobertange hierheen verhuisd: Ger van de Gertrudis en Pek van de Poort waren er toen al enkele eeuwen. De Waterschans 1 - 2012 30 F Ken je Boudewijn van het Ravelijn al? Die wordt een hele dag omgeven door eendjes. Maar de vreemde eend in de bijt ben ik! Ik ben namelijk een blauwe arduinsteen. En blauwe arduin werd in Bergen op Zoom niet zoveel toegepast. Of er veel blauwe arduin verwerkt was in mijn vestingwerk de Waterschans is niet eens bekend. Maar ik ben wel een fraaie steen, toch? 31 De Waterschans 1 - 2012

Periodieken

De Waterschans | 2012 | | pagina 16