in deze regio. Beide Duitse steunpunten waren
verbonden door een gordel met versperringen
en mijnenvelden. Omdat het polderlandschap
volledig ongeschikt was voor tanks, verwachtte
men met dit type verdediging te kunnen volstaan.
De begaanbaarheid van de polders was verder
verslechterd door inundatie, waardoor het land
enkele centimeters onder water lag.2
Het open bouwland was vol gezet met zogenaam
de 'Rommel-asperges'; kale houten palen van
een meter of twee hoog op regelmatige afstand
in de grond geplaatst. Armeense soldaten in
Duitse krijgsdienst hadden veel van dit werk op
geknapt in de loop van de zomer en het najaar
van 1944. Tevens had de plaatselijke bevolking
onder dwang de Duitsers moeten helpen om
deze dingen te plaatsen. Het doel van deze palen
was het voorkomen of minimaal hinderen van
een landing met zweefvliegtuigen. Op de meeste
polderwegen en dijken waren in verband met de
'Rommel-asperges' alle bomen gekapt. In com
binatie met de inundaties, was het polderland
schap erg kaal en drassig.2
Duitse eenheden in de strijd bij Steenbergen
De Duitse verdedigingsposities werden ingeno
men door drie eenheden, aangevuld met de
restanten van een Sturmgeschützbrigade (667.
PanzerjagdAbteilungHet waren de restanten
van wat eerder Kampfgruppe Chili werd genoemd,
onder commando van generaal Kurt Chill.
Generaal Chill was oorspronkelijk divisiecom
mandant van de in Frankrijk vernietigde 85e In
fanteriedivisie. Op initiatief van de generaal en
zijn compleet gebleven divisiestaf, wist Chill in
september een verdedigingslinie te bemannen
met ad-hoc geformeerde eenheden ten noorden
van het Albertkanaal. Deze geïmproviseerde
verdedigingslinie vertraagde de Britse opmars,
waardoor de Duitsers op het cruciale moment
enkele dagen wonnen om meer versterkingen
aan te voeren. Kampgruppe Chill fungeerde ver
volgens vanaf september tot begin november als
mobiele strijdmacht om doorbraken in het Duit
se front te voorkomen. De Kampfgruppe speelde
een belangrijke rol in oktober toen de Slag om
Woensdrecht zich ontwikkelde. Door de opmars
van de 4e Canadese Pantserdivisie ten oosten
van Bergen op Zoom (operatie Suitcase) was de
Kampfgruppe, met onder bevel 6. Fallschirmja-
ger Regiment en Bataillon Pohl (Hermann Göring
Ausbildungs und Ersatz Regiment), gedwongen de
positie rondom Bergen op Zoom en De Wouwse
Plantage op te geven.2
Op de westelijke flank (in ieder geval ten westen
van de tankmuur op de Oudlandsestraat) waren
115
De Waterschans 3 - 2014
