bloei staat (mooie paarse bloemen), dan is 't echt
weer lente. Dan zitten we weer in de maand mei.
Maar met de maand mei komen er bij mij weer
zoveel herinneringen voor de geest, vooral van
mijn jeugdjaren. De oorlog 1940-1945.
Ik hoor u al denken, óók al. Je ziet op de tv de
zoveelste aflevering van "De bezetting"en bin
nenkort komt er ook een fflmcydus over dit on
derwerp, heb ik ergens gelezen.
Maar toch...ik heb iets meegemaakt, wat tot op
heden nooit opgeheLderd is.
Het moet ongeveer juni 1943 geweest zijn. We
waren aL 3 jaar bezet door de Duitsers. Bij ons
thuis waren ze fel anti-Duits, maar mijn vader
drukte ons steeds op het hart heel voorzichtig te
zijn en niets te zeggen op straat van wat er thuis
besproken werd. Ik was toen 11 jaar oud.
In onze straat woonden enkele figuren van de
verkeerde kant. Een enkele was "brood-NSB'er",
maar onze overburen waren bewust heulers met
de Nazi's. Hun kinderen waren ook lid van de
"Jeugdstorm". Zij dachten propaganda te maken
voor de Duitsers door steeds aanplakbiljetten
aan onze huisgevel te plakken. Wij trokken die er
dan steeds weer af en op een gegeven moment
hoorden wij ze zeggen: "We zullen jullie nog wel
krijgen". Hierna werden mijn moeder en een
zuster opgepakt en 's nachts in het politiebureau
vastgehouden.
U zult zich afvragen waar wil hij naar toe? Dat
zal ik u uitleggen.
Op een nacht in de bewuste maand juni 1943
hoorden wij ineens iemand op ons dak lopen.
- De huizen in onze straat hadden platte daken
met kiezelstenen erop.- Plots klonk er een flinke
klap en daarna nog een. We hoorden iemand
hard wegrennen en even later hoorden we op de
hoek van onze straat een motor met een rotgang
wegrijden.
Omdat het sper-uur was (niemand mocht van
zonsondergang tot zonsopgang buiten komen)
konden we dus niet gaan kijken wat er gaande
was.'s Morgens om ongeveer 5-6 uur toen het
licht werd is mijn broer (Dees Imandt) op het dak
geklommen en heeft rondgekeken, wat er nu
precies gebeurd was. ('t Was regenachtig weer
die nacht).
De plaat van de schoorsteen lag eraf, verder was
er niets bijzonders te zien, althans dat dacht hij.
Omdat zij bij ons thuis ook stiekem naar de En
gelse zender luisterden, hadden wij een antenne
op het dak, gewoon een paar paaltjes verbonden
door een draad. Dees zag wel iets over die draad
hangen, maar dacht dat het een weggewaaid
reepje stof was. 's Middags ging hij weer het
dak op om de zaak te repareren en toen vond
hij iets wat hij niet verwacht had. De "reep stof"
bleek namelijk een lont te zijn met aan het einde
een flink pak dynamiet. In de lont zaten al een
soort springladinkjes, zodat degene, die zo iets
weglegde, precies wist, wanneer de echte klap
zou komen. Helaas voor de dader en gelukkig
voor ons, was het toevallig 's nachts gaan rege
nen, zodat de lont door de regen geblust werd.
Je vraagt je af, wat er gebeurd zou zijn, als het
dynamiet inderdaad ontploft zou zijn. Er zouden
dan minstens 12 doden zijn gevallen, want er
waren op dat moment 10 kinderen thuis plus de
ouders. Maar een nog grotere vraag kwam bij
ons op: "Wie zou dat nu gedaan hebben en om
welke reden?"
Zou het een verdwaalde Engelse parachutist ge
weest zijn? Maar waarom legt hij dan zo'n ding in
een gewone woonwijk en juist bij ons?
Of zou het een wraakneming van een of andere
NSB'er geweest zijn, gezien onze houding tegen
over hen en de Duitse bezetters. We zijn er nooit
achter gekomen.
Vanzelfsprekend heeft Dees dezelfde dag dat pak
dynamiet op het politiebureau afgegeven, maar
verder is er geen enkel onderzoek geweest.
Dit is een waar gebeurd verhaal. Zeker is het
dat wij allen aan de dood zijn ontsnapt, doordat
de Voorzienigheid het die nacht liet regenen.Wie
weet, kan iemand, die dit stukje onder de ogen
krijgt, alsnog in deze zaak helderheid verschaffen."
Uiteindelijk werd Dees, vermoedelijk door ver
raad, op 22 mei 1944 thuis opgehaald en gearres
teerd door leden van de Sicherheitsdienst. De
arrestatie van Dees is door vader Leonard als
volgt beschreven:
CITAAT 4
"Mijn eerder genoemde zoon werd aangewezen
voor Duitsers. Wederom met hulp van Dr. Blom
is hij toen bedlegerig geworden en heeft 5 weken
op bed gelegen(gezond en wel). Den eersten dag
dat hij weder buiten mocht, werd hij door verraad
van den broer van zijn besten vriend (Koevoets)
door 7 Gestapomannen gehaald en naar Vught
overgebracht, zodat wij nu in 1945 niet weten of
de jongen nog leeft, of waar hij zit".
Via kamp Vught en Sachsenhausen kwam hij
De Waterschans 4 - 2014
160
