ten gevolge van zijn vroegtijdig overlijden is die verbouwing hoogstwaarschijnlijk nooit helemaal voltooid. Voor zover we weten, zijn de vertrekken destijds nooit meer echt ingericht.1 Pas toen het Markiezenhof militaire functies kreeg, eerst als hospitaal (1795) en daarna als kazerne, zijn de verbouwde ruimtes in de Tuinvleugel werkelijk in gebruik genomen en ingericht, en wel op een heel andere manier dan oorspronkelijk bedoeld! Of er bij de restauratie ooit aan is gedacht om in de Tuinvleugel de negentiende-eeuwse kazerne zalen terug te brengen, is mij niet bekend. Ver moedelijk is al in een vroeg stadium besloten om de ruimtes op de eerste verdieping de functie te geven van stijlkamer.2 Hoewel bij de inrichting en aankleding van deze kamers meerdere personen betrokken waren, hebben de opvattingen van de restauratiearchitect Canneman in veel situaties waarschijnlijk een doorslaggevende rol gespeeld.3 Hij was een groot liefhebber en kenner van de achttiende eeuw. Mogelijk is ook van hem het idee afkomstig om het volledige gamma van Louis- stijlen dat de achttiende eeuw heeft gekend te presenteren: én Louis XIV, én Louis XV, én Louis XVI.4 Het resultaat mag er zijn: het is schitterend, maar het suggereert een continue bewoning die er in werkelijkheid nooit is geweest. Afb. 2: De tekening in het Rijksprentenkabinet, detail: een gestapeld landschap. Foto: beeldbank Rijksmuseum De Waterschans 2 - 2015 70

Periodieken

De Waterschans | 2015 | | pagina 30