ten gevolge van zijn vroegtijdig overlijden is die
verbouwing hoogstwaarschijnlijk nooit helemaal
voltooid. Voor zover we weten, zijn de vertrekken
destijds nooit meer echt ingericht.1 Pas toen het
Markiezenhof militaire functies kreeg, eerst als
hospitaal (1795) en daarna als kazerne, zijn de
verbouwde ruimtes in de Tuinvleugel werkelijk
in gebruik genomen en ingericht, en wel op een
heel andere manier dan oorspronkelijk bedoeld!
Of er bij de restauratie ooit aan is gedacht om in
de Tuinvleugel de negentiende-eeuwse kazerne
zalen terug te brengen, is mij niet bekend. Ver
moedelijk is al in een vroeg stadium besloten om
de ruimtes op de eerste verdieping de functie te
geven van stijlkamer.2 Hoewel bij de inrichting en
aankleding van deze kamers meerdere personen
betrokken waren, hebben de opvattingen van de
restauratiearchitect Canneman in veel situaties
waarschijnlijk een doorslaggevende rol gespeeld.3
Hij was een groot liefhebber en kenner van de
achttiende eeuw. Mogelijk is ook van hem het idee
afkomstig om het volledige gamma van Louis-
stijlen dat de achttiende eeuw heeft gekend te
presenteren: én Louis XIV, én Louis XV, én Louis
XVI.4 Het resultaat mag er zijn: het is schitterend,
maar het suggereert een continue bewoning die
er in werkelijkheid nooit is geweest.
Afb. 2: De tekening in het Rijksprentenkabinet, detail: een gestapeld landschap. Foto: beeldbank Rijksmuseum
De Waterschans 2 - 2015
70