O XJ': 0 ten opzichte van de ligging tot hun dorp. Verder kwamen de waterschappen en het Landbouw schap nog Langs. Na raadpleging van de diverse partijen, beraadslaagde de commissie in het Bergse stadhuis over de tracékeuze. De com missie nam alle wik- en weegpunten op in haar rapportage aan de Raad van Waterstaat. Vaststelling tracé Na alle plantekeningen, overleggen en beraad slagingen deelde minister J.A. Bakker op 8 jan uari 1971 uiteindelijk aan de Raad van Waterstaat mede dat hij het tracé vaststelde volgens de kaart op afbeelding 5. Hierop viel te zien dat de weg langs Kruisland, tussen Wouw en Heerle door, en over de Wouwse Plantage heen, langs vliegveld Woensdrecht, Huijbergen en Putte zou lopen. Met België was ondertussen ook over eenstemming bereikt over de grensovergang, namelijk net ten westen van Putte.24 Met dit bericht leek het erop dat de Zoomweg aangelegd zou worden, zoals Rijkswaterstaat het ook oorspronkelijk voorgesteld had. Onder tussen was de rijksweg in 1971 tot aan Dinte- loord geopend en stond nog steeds in de plan ning dat de weg in 1974 in ieder geval tot aan Wouw klaar moest zijn. De vastgestelde grensovergang dwong ertoe dat de loop van de weg door de natuurgebieden heen moest lopen (anders dan later het geval was toen de grensovergang ten westen van Ossendrecht kwam te liggen). Dit riep een te genreactie op van de mensen die zich om dit natuurschoon bekommerden. De jaren zeventig begonnen: een tijdperk van de oliecrisis, milieu, inspraak en politieke polari satie. De naderende financiële crisis vertraagde bovendien de aanleg van nieuwe wegen; zo ook die van de Zoomweg. Deze werd op de lange baan geschoven. Ondertussen waren de A17 en A59 aangelegd, waardoor een verbinding tussen West-Brabant en de Randstad in principe al gemaakt was. Het traject en de planning van de Zoomweg zouden in tweeën gesplitst worden om toch een aan sluiting met België te maken. De oostelijke rondweg van Bergen op Zoom werd tot snelweg omgebouwd, waardoor de stad aan de Zoomweg kwam te liggen. Het noordelijk deel zou uitein delijk een tracering langs Steenbergen en Hal steren krijgen. Hoe dit proces is verlopen, zet ik in een volgend artikel uiteen. 119 De Waterschans 3 - 2015 *-rAUktM

Periodieken

De Waterschans | 2015 | | pagina 23