Beste leden,
In de vorige Waterschans heb ik u bericht dat
onze hoofdredacteur, Irene van Kemenade,
herstellende was na twee hartinfarcten. De
strekking van die mededeling was positief, in de
verwachting dat Irene na het revaLidatieproces
de draad van haar vele bezigheden zou kunnen
oppakken. Dat is helaas toch niet volledig mo
gelijk gebleken. Zo'n maand of twee nadat Irene
was getroffen door de hartinfarcten heeft zij,
tegen haar zin, toch moeten besluiten het hoofd
redacteurschap neer te leggen. Een begrijpelijke
beslissing, want het hoofdredacteurschap vergt
veel tijd en een intensieve betrokkenheid.
Vanaf nummer 2011-3 lag de redactionele eind
verantwoordelijkheid voor De Waterschans bij
Irene. Tot en met het laatste nummer dat onder
haar verantwoordelijkheid verscheen (2015-2)
zijn dat 16 Waterschansen geweest. Hieraan
voorafgaand leverde Irene sedert september
2005 al haar bijdrage als redacteur aan 24 Wa
terschansen.
Mijn voorganger schreef bij het vertrek van
onze vorige hoofdredacteur, YoLande Kortle
ver, dat zij een hoge kwaliteit wist te bereiken.
De Geschiedkundige Kring mag zich gelukkig
prijzen dat deze lijn onder Irene is voortgezet.
Het hoofdredacteurschap vereist wijsheid en
een zowel streng als gematigd oordeel over
de aangeboden artikelen en over de reacties
van de overige redactieleden op die artikelen.
Als contactpersoon vanuit het bestuur, tevens
redactielid, heb ik sinds Waterschans 2014-2
inzicht verkregen in de wijze waarop Irene de re
dactievergaderingen leidde. Streng maar recht
vaardig is een veelgebruikt cliché, maar zeer van
toepassing op de wijze waarop Irene haar taak
uitoefende. Er werd regelmatig scherp gedebat
teerd over inhoud, woordgebruik, stijl, spelling.
Irene bracht dan rust, haalde de angel uit de dis
cussie op een manier dat geen van de redactie
leden zich tekort gedaan voelde. Hoe bundel je
de individuele kwaliteiten van redactieleden tot
een redactie die eensgezind, keer op keer, een
kwalitatief hoogstaand product neerzet? Dan
moet je een evenwicht vinden tussen wensen,
mogelijkheden en onmogelijkheden. Dan moet
je zowel compromisbereid zijn als vasthoudend
aan een ingenomen standpunt. Vaak heb ik Irene
horen zeggen: "ALs het niet zo kan, dan doen we
het toch zo." Het moeilijkste gedeelte van de
taak van de hoofdredacteur is misschien weL de
zorg om de productie, ieder kwartaal, van een
goedgevuld, gevarieerd periodiek van hoge kwa
liteit. Er zijn tijden geweest dat er meerdere arti
kelen op de plank Lagen voor volgende uitgaven.
Maar ook tijden dat het spannend werd of het uit
te brengen nummer voLdoende met kwaLitatieve
artikeLen gevuLd kon worden. Dus behaLve de
Leiding nemen in de vergadering, moet de hoofd
redacteur ook stressbestendig zijn. De hoofdre
dacteur vervuLt ook de taken van een gewoon re
dactieLid. ALs het ging om de verdeLing van taken
of verdeLing van te begeLeiden artikeLen heb ik
Irene vaak horen zeggen "Dat doe ik weL".
Kortom, Irene heeft zich zeer goed van haar ta
ken aLs (hoofd)redacteur gekweten en het is erg
jammer, in de eerste pLaats voor haarzeLf, in de
tweede pLaats voor de Geschiedkundige Kring,
dat zij deze taak heeft moeten afstoten.
Irene, namens je redactieLeden, het bestuur en
de Leden van de Geschiedkundige Kring, zeer
bedankt voor je nimmer afLatende inzet om een
historisch tijdschrift van kwaliteit neer te zetten.
Joost de Graauw, voorzitter
De Waterschans 4 - 2015
150
