den van De Huberts, een jockey-act, met oranje
bloemen gestrooid. Een symbolisch verzet dat
het publiek erg waardeerde. Giezen stond voor
zijn publiek en nam het voor hen op toen Duitse
soldaten zich logeplaatsen hadden toegeëigend,
die door anderen waren gereserveerd. Het hele
circus begon demonstratief het Wilhelmus te
zingen. Ook de wankele oorlogssamenwerking
tussen de bondgenoten Duitsland en Italië dat
al had gecapituleerd, werd door clowns op de
hak genomen.
"In de clowns act komt een autootje de piste in
rijden. In het midden van de piste valt het wa
gentje stil. Een clown stapt uit en loopt naar de
voorkant van het stilstaand autootje. Hij opent
de motorkap en zegt: "De as is gebroken, dat
kan ik zo niet maken. Daar moet je een Engelse
sleutel voor hebben!" Het publiek begreep de
provocatie jegens de Duitsers en joelde en ap
plaudisseerde luidruchtig. De Duitse soldaten
die het circus bezochten en de act gezien had
den, waren beledigd."16
Op 13 september 1943 werd directeur Andreas
Giezen opgepakt door de SS wegens zijn vijan
dige houding tegen de bezettende macht.17 Hij
werd opgesloten in de gevangenis in Scheve-
ningen en later overgebracht naar Kamp Vught.
Toen hij het kamp binnengebracht werd, zeiden
de Duitsers: "Jij bent die vent die de paarden
zo goed in de piste laat ronddraven. Dan kun je
hier als gevangene net zo ronddraven." Giezen
kreeg de doodstraf en werd in 1944 gedepor
teerd naar de concentratiekampen Dachau en
Buchenwald, die hij zou overleven. Zijn circus
vond een triest einde: het werd geliquideerd.
Giezens geliefde paarden, waarvan hij in ge
vangenschap tientallen tekeningen maakte18,
stonden van het ene op het andere moment op
non-actief. In de krant werd de verkoop van de
collectie circuspaarden als volgt aangekondigd:
"De paarden van Circus Giezen staan te koop en
zijn te bezichtigen in de stallen van het Open
bare Slachthuis aan de Slachthuiskade in Den
Haag."4 Een triestere verordening kon men niet
bedenken. "Giezen zou het getypeerd hebben
als 'de Nederlandse nuchterheid en koelheid.'
Eigenschappen waarvan hijzelf gedurende zijn
leven verstoken was gebleven."19
Doorzetter met ijzeren wilskracht
Na de oorlog kwam Andreas Giezen terug uit
het concentratiekamp waar hij een jaar had ge
zeten. Hij had zijn droom van een nieuw circus
niet opgeven. Toen hij van zijn ontberingen was
hersteld, ging hij op zoek naar zijn paarden. Uit
eindelijk werden er 48 van de 62 teruggevonden
bij verschillende boeren. Hij wilde het circus
nieuw leven inblazen en begon met de training
van de paarden. In een tijd van schaarste aan
materiaal kon er geen nieuwe circustent ge
bouwd worden. De in beslag genomen circus
tent was onder leiding van Paula Busch naar
Duitsland gebracht en zou daarna in Rusland
hebben gestaan. Wagens had Giezen evenmin.20
In Den Haag werd zijn carrière afgebroken, en
in Den Haag, om precies te zijn in Schevenin-
gen, begon ook de wederopbouw van het bedrijf.
Giezen wist in twee maanden een circus op te
bouwen dat wederom gestoeld was op het paar
denspel, waarbij de mens op de tweede plaats
kwam. Het Circusgebouw in Scheveningen werd
de locatie voor voorstellingen. De drie uur du
rende galapremière vond plaats op 19 juli 1946
in het bijzijn van een aantal ministers. De op
brengst van deze avond werd geschonken aan
de Stichting 1940-1945. Circus Giezen speelde
er tot 1 september en kreeg lovende recensies.
Giezen hoopte dat hij in het Circusgebouw een
vaste plaats zou krijgen maar knokte tevergeefs
tegen de instanties die daar over gingen. Schrij
nend was dat een ander circus die vaste plaats
wel kreeg.21
In december 1946 werden veertien voorstellin
gen gegeven in de Beatrixhal van de Jaarbeurs
in Utrecht. Giezen wist van de kale tentoonstel
lingshal een mooi circus te maken. Met 2.200
stoelen van het voetbalstadion van Utrecht werd
een tribune gebouwd.
Er kwam een piste waar de dressuurnummers
werden opgevoerd en een bühne voor de varié
té- en balletnummers. Het werd een fiasco, het
publiek wilde een tent. "Er moet hier een circus
zijn, waar is de tent dan?" "Een circus zonder
tent is als een mens zonder hart."22
Het circus zou nog naar Nijmegen reizen waar
Giezen de Veehallen had gepacht. Helaas liet ook
hier het publiek het massaal afweten. "Daar ston
den de paarden drie maanden lang in de koude
winter," vertelde Chiel Brammers, de laatste
paardenverzorger van Circus Giezen. "Ik durfde
161
De Waterschans 4 - 2016
