Terugdenkend aan Adriaan van Roode (1938 - 2017)
Op 4 februari jongstle
den hebben we Adriaan
van Roode uitgeleide
gedaan. Hij stierf daags
na zijn verjaardag, op 30
januari, na een kort en
hevig ziekbed. Vlak voor
Kerstmis kwam het be
richt dat Adriaan ernstig
ziek was en niet meer
behandelbaar. Vervol
gens ging alles zoals we
van Adriaan mochten
verwachten: hij plande
tot in detail hoe zijn ziekbed moest verlopen en
welke vorm van uitvaart hij in gedachte had: een
traditionele, gezongen Gregoriaanse mis waar
ik, op zijn speciaLe verzoek, aLs predikant mede
een rol in zou vervullen. Aansluitend was de
crematie en het condoleren. Zo wilde hij het en
zo is het gegaan.
Ik kende Adriaan inmiddels een kleine vijf
tien jaar en heb met hem samengewerkt op
verschillende terreinen. We kwamen elkaar
aanvankelijk vooral tegen bij de oecumeni
sche activiteiten rond de Gertrudiskerk en de
Ontmoetingskerk. Met name de liturgische
vieringen, zoals vespers, werden mede door
Adriaan verzorgd. Hij had een grote kennis van
liturgische tradities, zowel van de rooms katho
lieke, lutherse, anglicaanse als calvinistische
en natuurlijk ook van de vóór-reformatorische
tradities. Hij was een onuitputtelijke bron van
kennis. Maar het ging niet alleen om kennis;
Adriaan verzorgde deze zaken ook vanuit zijn
hart en gevoel en zong zelf graag mee.
Vanaf het moment dat ik betrokken raakte bij
het bestuur van de Geschiedkundige Kring,
met aLs deeLtaak het
voorzitterschap van de
boekenredactie, werkte
ik ook hier samen met
Adriaan. Hij had een
natuurlijke interesse in
welk (historisch) onder
werp dan ook en was
tevens uitermate goed
op de hoogte van stijl,
spelling en grammatica
van het Nederlands in
verschillende periodes
van onze taalgeschiede
nis. Er staat een heel rijtje boeken op de plank
bij de productie waarvan Adriaan als corrector
zijn talenten heeft ingezet. Ook de contacten
met de drukkerij en het naLezen van de diverse
drukproeven behoorden tot zijn werk. De laatste
weken voordat de boeken definitief gedrukt wer
den, waren altijd weer een hectische periode
voor hem. Als geen ander kon Adriaan hier goed
tegen. Bij het laatste boek (Twaalf ambachten,
één familie) was Adriaan tevens als auteur ac
tief. Het hele idee voor dit boek was mede aan
zijn brein ontsproten.
Ook voor andere organisaties heeft Adriaan
dit precisiewerk gedaan. Denk aan SIEB met
de boekenseries Bergen op Weg en Bergen op
Stoom en denk aan de Stichting Behoud Weer-
visserij. Ze wisten Adriaan allemaal te vinden en
ook de parochie deed een beroep op Adriaans
talenten ten behoeve van het parochieblad
inZoomen.
Samen met zijn echtgenote Gertrude was Adri
aan twee dagen per week als vrijwilliger te vin
den in het gemeentearchief. Vele jaren hebben
zij daar gewerkt, onder meer aan het opscho-
De Waterschans 1 - 2017
6
