kundige omstandigheden.24 Mede daardoor kon de studietempel uitgroeien tot de studiecampus. Schooltijdherinneringen en de menselijke maat Een school die niet door fusies, maar door de aanlokkelijkheid en doelmatigheid van marginaal naar excellent is gegroeid, zal niet snel ver worden tot een leerinstituut waar geen oog is voor het kind en de groei naar volwassenheid. Zo'n school weet waar haar fundament ligt. Juist het inspelen op de behoeften van leerlingen en ouders heeft het instituut groot gemaakt. Uit De herinneringen aan mijn schooltijd in de diverse jubileumboeken blijkt dat 't Rijks de menselijke maat goed in het oog heeft gehou den, zowel binnen als buiten het lesgebeuren. Sinds het 125-jarig bestaan geeft 't Rijks elke vijf jaar een lustrumeditie uit waarin de beleving van de school door leraren en leerlingen wordt beschreven. Hierin valt op dat de leerlingen zich ondanks de omvang van de school gekend en erkend voelen. Hieronder volgt een aantal van deze herinneringen.25 C.C. Engelvaart, hbs - 1947 "Voor economie en staatsinrichting hadden we de heer Van Roon. In de vijfde klas zouden we onder zijn leiding een zitting van de Tweede Kamer bij gaan wonen. Wij met de trein naar Den Haag. De heer Van Roon zou zich in Rotterdam bij ons voegen. Na afloop wij mét de heer Van Roon terug naar huis. Hij zou in Rotterdam uitstappen en wij in Bergen op Zoom. Onderling hadden we stiekem afgesproken, dat we er de volgende halte, ik geloof Coolsingel, uit zouden gaan en nog in de stad zouden blij ven. De heer Van Roon werd enthousiast uitge zwaaid en wij... lol dat we hadden, de volgende halte eruit. Wie lopen we op 't perron tegen 't lijf. de heer Van Roon! Als kleine kinderen heeft hij ons vermanend op de trein gezet en er zat niets anders op. toch maar ineens door naar Bergen op Zoom. Maar een plezier dat we nog gehad hebben!" Ingrid Chaufoer, havo - 1981 "Ik heb veel plezier gehad op 't Rijks., maar ook veel kattenkwaad uitgehaald o.a. met onze leraar Nederlands, een ontzettend aardige man, die ook wel tegen een geintje kon. Hij was nogal gezet, we namen een lapje stof mee naar school, gooiden een krijtje op de grond, dat hij dan op raapte en tegelijkertijd scheurden wij het lapje stof. Hij greep meteen naar zijn achterkant, omdat hij dacht, dat zijn broek scheurde." Carla en Petra van Dort, mavo - 1978 "Ik spijbelde altijd veel op school. Ik zorgde al- Afb. 10. Brugklassers poseren voor het kunst- en cultuurgebouw; daar waar ooit de ambachtsschool stond. Foto: RSG 't Rijks. 55 De Waterschans 2 - 2017

Periodieken

De Waterschans | 2017 | | pagina 15