kundige omstandigheden.24 Mede daardoor kon
de studietempel uitgroeien tot de studiecampus.
Schooltijdherinneringen en de menselijke maat
Een school die niet door fusies, maar door de
aanlokkelijkheid en doelmatigheid van marginaal
naar excellent is gegroeid, zal niet snel ver
worden tot een leerinstituut waar geen oog is
voor het kind en de groei naar volwassenheid.
Zo'n school weet waar haar fundament ligt.
Juist het inspelen op de behoeften van leerlingen
en ouders heeft het instituut groot gemaakt.
Uit De herinneringen aan mijn schooltijd in de
diverse jubileumboeken blijkt dat 't Rijks de
menselijke maat goed in het oog heeft gehou
den, zowel binnen als buiten het lesgebeuren.
Sinds het 125-jarig bestaan geeft 't Rijks elke
vijf jaar een lustrumeditie uit waarin de beleving
van de school door leraren en leerlingen wordt
beschreven. Hierin valt op dat de leerlingen zich
ondanks de omvang van de school gekend en
erkend voelen. Hieronder volgt een aantal van
deze herinneringen.25
C.C. Engelvaart, hbs - 1947
"Voor economie en staatsinrichting hadden we
de heer Van Roon. In de vijfde klas zouden we
onder zijn leiding een zitting van de Tweede
Kamer bij gaan wonen. Wij met de trein naar
Den Haag. De heer Van Roon zou zich in
Rotterdam bij ons voegen. Na afloop wij mét de
heer Van Roon terug naar huis. Hij zou in
Rotterdam uitstappen en wij in Bergen op Zoom.
Onderling hadden we stiekem afgesproken, dat
we er de volgende halte, ik geloof Coolsingel,
uit zouden gaan en nog in de stad zouden blij
ven. De heer Van Roon werd enthousiast uitge
zwaaid en wij... lol dat we hadden, de volgende
halte eruit. Wie lopen we op 't perron tegen
't lijf. de heer Van Roon! Als kleine kinderen
heeft hij ons vermanend op de trein gezet en
er zat niets anders op. toch maar ineens door
naar Bergen op Zoom. Maar een plezier dat we
nog gehad hebben!"
Ingrid Chaufoer, havo - 1981
"Ik heb veel plezier gehad op 't Rijks., maar
ook veel kattenkwaad uitgehaald o.a. met onze
leraar Nederlands, een ontzettend aardige man,
die ook wel tegen een geintje kon. Hij was nogal
gezet, we namen een lapje stof mee naar school,
gooiden een krijtje op de grond, dat hij dan op
raapte en tegelijkertijd scheurden wij het lapje
stof. Hij greep meteen naar zijn achterkant,
omdat hij dacht, dat zijn broek scheurde."
Carla en Petra van Dort, mavo - 1978
"Ik spijbelde altijd veel op school. Ik zorgde al-
Afb. 10. Brugklassers poseren voor het kunst- en cultuurgebouw; daar waar ooit de ambachtsschool stond. Foto: RSG 't Rijks.
55
De Waterschans 2 - 2017