DE TERREINRIT VAN DE
K. N. A. C.
Diepen wint met Ford in
de zware klasse.
AUTOMOBIELSPORT.
verenigingen in het buitenland georganiseerde
evenementen, aan de Harzrit zelfs drie opeen
volgende jaren.
De Harzritten van 1937, 1938 en 1939
Deze tweedaagse zeer zware betrouwbaar-
heidsrit voor auto's en motoren door Duitsland
werd georganiseerd door de Noord-Nederland-
sche Motorclub (NNMC) in samenwerking met
het Duitse Nationalsozialistisches Kraftfahrkorps
(NSKK) Motorgruppe Niedersachsen, dat met
duizenden nazi's aanwezig was om alles in
goede banen te leiden.32 Traditiegetrouw ver
zamelde men zich op de Grote Markt in Gro
ningen. De presentatie van de vaak bijzondere
auto's was voor de Groningers al een attractie
op zich. Van de Grote Markt gingen de deelne
mers onder escorte van de motorpolitie naar
Rütenbrock, net over de grens bij Ter Apel, waar
de officiële start plaats vond. Niet minder dan
94 deelnemers, waarvan 57 in de automobiel
en 37 in de motorklasse konden in april 1937
een tocht tegemoet zien die uit een cocktail
van regen, modder en sneeuw zou bestaan.
Vanaf Rütenbrock leidde de route via Oldenburg,
Nienburg en Hannover naar Braunschweig. Na
de lunch werd de rit voortgezet naar Bad Harz-
burg, waar nog een bergtraject door het Harz-
gebergte volgde. In totaal bedroeg de afstand de
eerste dag, de afstand Groningen-Duitse grens
niet meegerekend, 517 kilometer. De tweede
dag was in opzet ongeveer gelijk aan de eerste,
maar dan in omgekeerde volgorde. Eerst vond
er een bergrit van 224 kilometer plaats door de
Harz naar Seesen. In Lippe-Detmold, bij het re
sidentieslot van de familie zur Lippe, waar alle
auto's en motoren op het slotpark geparkeerd
werden, hield men drie kwartier pauze.
De finish was in Springbiel bij Bad Bentheim
aan de Nederlandse grens.33 In de sportklasse,
voor auto's met een cilinderinhoud boven de
2500 cc, bezette Frits Diepen met zijn Ford in
dat jaar de tweede plaats en moest hij Tjeerd de
Boer in een Buick voor laten gaan.34
Voor de uitgave van 1938 waren niet minder dan
137 inschrijvingen ontvangen, een bewijs dat dit
jaarlijkse evenement bij steeds meer automo
bilisten en motorrijders in de smaak viel. In een
aparte wedstrijd reden voor het eerst ook 100
Duitsers mee die hetzelfde traject volgden. Het
weer bood voor elk wat wils: regen, zon en in de
Harz een sneeuwstorm.35
Op de hoofdwegen moest een gemiddelde van
60 kilometer per uur worden gereden. In de
bergen was dat 45 kilometer, maar het was een
hele toer om onder deze weersomstandigheden
dat gemiddelde te halen. Bij dit evenement kwam
Diepen, met zijn Ford in de sportklasse, niet
verder dan de zevende plaats. Wel revancheerde
hij zich ten opzichte van Tjeerd de Boer, die de
achtste plaats bezette. Winnaar werd Klaas Ba-
rendregt, die ook met een Ford reed.36
In 1939 organiseerde de NNMC, vanwege haar
25-jarig bestaan, een jubileumeditie van de
Harzrit. Ondanks het verbreken van de sportbe-
trekkingen vanwege de internationale spannin
gen aan de vooravond van het uitbreken van de
Tweede Wereldoorlog, kreeg het Harzrit-comité
van het Duitse Sportministerie toestemming de
rit te houden. Ook het Nederlandse Ministerie
van Waterstaat had voor de jubilerende NNMC
een uitzondering gemaakt en had middels een
officieel document zelfs toestemming gegeven
om het traject Groningen-Ter Apel (grens) ook
in wedstrijdverband te rijden.
De politieke onrust in Europa was voor velen
reden om van deelname af te zien. Er versche
nen maar 60 automobilisten en 27 motorrijders
aan de start, onder wie veel Harzridders, de
benaming voor bekende rallyrijders die altijd
van de partij waren.37 Dat deze editie de laatste
zou zijn, zal menigeen waarschijnlijk niet heb
ben vermoed.38 Het hoge aantal strafpunten
in de einduitslag liet zien hoe zwaar de rit in
dat jaar was geweest. Vooral de hoger gelegen
delen van de Harz, waar nog 30 tot 40 centime-
Afb. 12. Bericht in het Algemeen Handelsblad van 13 maart
1938, www.delpher.nl
87
De Waterschans 2 - 2018
