ze goed op en in januari 1944 kon ze weer aan
het werk. Op dinsdag 22 februari had ze dienst
op een rit naar Nijmegen. Ze was rond de mid
dag in Nijmegen en ging naar haar vriendin
Jo van de Geijn uit Wijchen. Lena kende haar
omdat Lena's broer Marijn daar in de kost was.
Jo werkte op het Lokale belastingkantoor, zodat
een gezamenlijke lunch gemakkelijk te regelen
was. Tijdens de lunch klonk er een luchtalarm.
Nadat het sein veilig was gegeven, gingen de
mensen de straat weer op en Jo bracht Lena
naar de bushalte op het stationsplein. Net op
dat moment volgde er een vreselijk bombarde
ment. Er waren ruim 800 doden te betreuren,
onder wie Lena en Jo. Het werkelijke aantal do
den ligt waarschijnlijk nog hoger, omdat onder
duikers niet meegeteld konden worden.
Dit bombardement was uitgevoerd door de
United States Army Air Forces. Een groot deel
van de historische binnenstad van Nijmegen
werd door de Amerikaanse vliegers verwoest,
waaronder de Grote of Sint-Stevenskerk. Ook
de Sint-Augustinuskerk en het spoorwegstation
werden ernstig beschadigd. Lang werd dit van
officiële zijde een "vergissingbombardement"
genoemd, alsof Nijmegen het verkeerde doelwit
was.4 Historisch onderzoek heeft echter uitge
wezen dat de aanval doelbewust was gekozen,
maar dat het slecht was uitgevoerd.5
Om te weten wat er precies aan de hand was,
moeten we terug naar de ochtend van 22 fe
bruari om 9.20 uur, toen vanaf de vliegbasis
RAF Bungay bij het Engelse dorpje Flixton 177
Amerikaanse bommenwerpers van het type
B-24 Liberator opstegen, begeleid door enkele
tientallen jagers van de types P-38, P-47 en
P-51. Zij vlogen richting de Duitse stad Gotha
met als doelwit de Gothaer Waggonfabrik, waar
onder andere Messerschmitt-jachtvliegtuigen
werden gemaakt. Hiervoor moest men vier uur
Afb. 2. De kinderen van het gezin Klaassen. Van links naar rechts Marijn, Sjaantje, Kees, Lena en Janus. Foto collectie familie
Klaassen.
139
De Waterschans 3 - 2018
