IN MEM0R1AM In den tuin van "De Vereeniging" stelde zich een eindeloze stoet op achter den lijkwagen en den volgwagen, die bedolven was onder de bloem stukken en kransen. Tusschen dichte rijen van innig medevoelende stadgenooten door begaf de stoet zich naar den Graafscheweg, waar de algemeene begraafplaats is aan gelegen. Op het kerkhof had de Nederlandsche Arbeids dienst zes lange groeven gegraven. In elk daar van lag een dubbele rij kisten met het stoffelijk overschot van de slachtoffers. Het gaf van den onbekende doode, die in den rouwstoet het leed van duizenden symboliseerde, was gegraven dicht bij het grintpad, dat links van den ingang der begraafplaats naar dit massagraf voert. Over dit pad werd de kist langzaam grafwaarts gedragen, voorafgegaan door zusters van het Roode Kruis met een bloemstuk en door een vertegenwoordiging van de gemeente met een krans. Achter de baar volgden deken G.W. van der Heijden, pastoor Willens, die als zijn as sistent fungeerde, pastoor van Kolfschoten, die het kruis droeg, pastoors en kapeLaans, aLLe Nijmeegsche parochies vertegenwoordigd, ds. J.A. van Selms namens de protestantsche kerk genootschappen, dr. Schneider, Beauftragte van den Rijkscommissaris in de provincie Gelder land met ir. Hondius, waarnemend burgemees ter van Nijmegen, vertegenwoordigers van vele instanties en dan de lange schier oneindige rij van treurende verwanten. Zij allen schaarden zich om het massagraf in eerbiedig zwijgen. Ir. Hondius richtte zich met enkele woorden tot de nabestaanden. Hij gaf een korte uiteenzet ting van de redenen, waarom hij in overleg met de geestelijkheid de plechtigheid op deze wijze had doen geschieden. Uit piëteit tegenover de dooden had hij willen voorkomen, dat door het tekort aan rouwvoertuigen de kisten van het ge bouw, waar zij voor de begrafenis waren opge steld, zouden zijn weggehaald met wagens, die voor dit doel niet passend zijn. De verwanten, die hun dooden een eigen graf willen geven, kunnen het stoffelijk overschot door een der begrafenis ondernemingen in de eerstkomende dagen laten vervoeren. Nog kort voor de ramp had de heer Hondius opgemerkt, hoe in de stad Amerikaan- sche vliegtuigen waren toegewuifd op hun onheil brengende tocht. Nijmegen heeft thans zelf on dervonden, welk een treurspel een bombarde ment is. Dank bracht spreker aan de geestelijk heid, die met begrip voor het gevoel van saam horigheid, dat onder de bevolking is ontstaan, van een gescheiden begrafenis heeft afgezien. Op verzoek van den waarnemend burgemeester legde dan wethouder Wolzak een krans namens het gansche gemeentebestuur neer. Ir. Hondius besloot: "Onbekende doode, rust zacht". De deken van Nijmegen, pastoor van der He ijden, verrichtte de absoute en bad het "Onze Vader". Een klein koor van priesters zong de Cantique Zacharias en de liturgische hymne voor de dooden, terwijl de deken den brief las van Pau- lus aan de Thessalonicensen over de opstan ding. De heLe pLechtigheid maakte een diepe in- Afb. 9. Bidprentje van Lena Klaassen, voorzijde, collectie fami lie Klaassen. 145 De Waterschans 3 - 2018

Periodieken

De Waterschans | 2018 | | pagina 45