IN MEM0R1AM
In den tuin van "De Vereeniging" stelde zich een
eindeloze stoet op achter den lijkwagen en den
volgwagen, die bedolven was onder de bloem
stukken en kransen. Tusschen dichte rijen van
innig medevoelende stadgenooten door begaf
de stoet zich naar den Graafscheweg, waar de
algemeene begraafplaats is aan gelegen. Op
het kerkhof had de Nederlandsche Arbeids
dienst zes lange groeven gegraven. In elk daar
van lag een dubbele rij kisten met het stoffelijk
overschot van de slachtoffers. Het gaf van den
onbekende doode, die in den rouwstoet het leed
van duizenden symboliseerde, was gegraven
dicht bij het grintpad, dat links van den ingang
der begraafplaats naar dit massagraf voert.
Over dit pad werd de kist langzaam grafwaarts
gedragen, voorafgegaan door zusters van het
Roode Kruis met een bloemstuk en door een
vertegenwoordiging van de gemeente met een
krans. Achter de baar volgden deken G.W. van
der Heijden, pastoor Willens, die als zijn as
sistent fungeerde, pastoor van Kolfschoten, die
het kruis droeg, pastoors en kapeLaans, aLLe
Nijmeegsche parochies vertegenwoordigd, ds.
J.A. van Selms namens de protestantsche kerk
genootschappen, dr. Schneider, Beauftragte van
den Rijkscommissaris in de provincie Gelder
land met ir. Hondius, waarnemend burgemees
ter van Nijmegen, vertegenwoordigers van vele
instanties en dan de lange schier oneindige rij
van treurende verwanten. Zij allen schaarden
zich om het massagraf in eerbiedig zwijgen.
Ir. Hondius richtte zich met enkele woorden tot
de nabestaanden. Hij gaf een korte uiteenzet
ting van de redenen, waarom hij in overleg met
de geestelijkheid de plechtigheid op deze wijze
had doen geschieden. Uit piëteit tegenover de
dooden had hij willen voorkomen, dat door het
tekort aan rouwvoertuigen de kisten van het ge
bouw, waar zij voor de begrafenis waren opge
steld, zouden zijn weggehaald met wagens, die
voor dit doel niet passend zijn. De verwanten, die
hun dooden een eigen graf willen geven, kunnen
het stoffelijk overschot door een der begrafenis
ondernemingen in de eerstkomende dagen laten
vervoeren. Nog kort voor de ramp had de heer
Hondius opgemerkt, hoe in de stad Amerikaan-
sche vliegtuigen waren toegewuifd op hun onheil
brengende tocht. Nijmegen heeft thans zelf on
dervonden, welk een treurspel een bombarde
ment is. Dank bracht spreker aan de geestelijk
heid, die met begrip voor het gevoel van saam
horigheid, dat onder de bevolking is ontstaan,
van een gescheiden begrafenis heeft afgezien.
Op verzoek van den waarnemend burgemeester
legde dan wethouder Wolzak een krans namens
het gansche gemeentebestuur neer.
Ir. Hondius besloot: "Onbekende doode, rust
zacht".
De deken van Nijmegen, pastoor van der He
ijden, verrichtte de absoute en bad het "Onze
Vader".
Een klein koor van priesters zong de Cantique
Zacharias en de liturgische hymne voor de
dooden, terwijl de deken den brief las van Pau-
lus aan de Thessalonicensen over de opstan
ding. De heLe pLechtigheid maakte een diepe in-
Afb. 9. Bidprentje van Lena Klaassen, voorzijde, collectie fami
lie Klaassen.
145
De Waterschans 3 - 2018