tewerkstelling in Duitsland, zoals vermeld in de brief van de gemeente Halsteren van 6 augus tus 1951. En we hebben in het voorgaande ook vastgesteld dat Sjaan zich evenmin heeft ont trokken aan de tewerkstelling in Duitsland. Wel is hij helaas slachtoffer geworden van een zeer ongelukkige samenloop van omstandigheden, die hem - als uiterste consequentie - noodlot tig is geworden. Sjaan werd per toeval bij een razzia in Amsterdam opgepakt en - nog voordat er een gelegenheid was om iets recht te zet ten - naar concentratiekamp Neuengamme in Duitsland getransporteerd. Alle ontberingen die hij daar heeft moeten doorstaan, zijn hem fataal geworden. Sjaan kwam nooit meer thuis. Zijn gedachtenis wordt gelukkig levend gehou den op het digitale monument van de Stichting Vriendenkring Neuengamme en in de gedenk boeken van de Oorlogsgravenstichting.21 Ook in het Haus des Gedenkens van concentratiekamp Neuengamme is zijn naam vermeld. Het enige wat de familie na de oorlog als tast baar aandenken van Sjaan heeft teruggekregen uit Neuengamme waren zijn bril en portemon nee. Maar het liefst had iedereen gehad dat hij zelf weer veilig thuisgekomen was. Noten 1 Met hartelijke dank aan Cas Segers voor alle informatie en de oude foto's die hij zo prachtig gerestaureerd heeft. 2 West-Brabants Archief, archiefnr. 0353, Archief gemeente Halsteren 1935-1970, dossiernr. A480. 3 West-Brabants Archief, archiefnr. 0353, Archief gemeente Halsteren 1935-1970, dossiernr. A480. 4 De naam van het betreffende meisje is bij de familie niet bekend. 5 Een Ausweis is een soort werkvergunning die door de Duitse bezetter tijdens de Tweede Wereldoorlog werd ingevoerd. 6 René van Heiningen, NIOD. 7 Vriendenkring Neuengamme, werkgroep documentatie. 8 Helaas is deze bief verloren gegaan, maar de 93-jarige mevrouw Segers-Lacor, de vrouw van Fons Segers, wist zich dit nog haarfijn te herinneren. 9 Judith Schuyf, Nederlanders in Neuengamme. De ervaringen van ruim 5500 Nederlanders in een Duits concentratiekamp 1940-1945, Zaltbommel 2005, p. 186. 10 Frank Krake, De laatste getuige, Amsterdam 2018. 11 Ibidem, p. 141. 12 Ibidem, pp. 143-144. 13 Ibidem, p. 145. 14 Ibidem, p. 146. 15 Ibidem, pp. 147-149. 16 Johannes Barth, Studentischer Mitarbeiter, KZ-gedenkstatte Neuengamme-Archiv. 17 In het ziekenhuis werden de sterfgevallen ook geadministreerd in een zogenoemd dodenboek. 18 Enterocolitis is een ernstige ontsteking van de dikke en de dunne darm. 19 Het Afwikkelingsbureau Concentratiekampen werd op 26 november 1944, meteen na de bevrijding van het zuiden, opgericht. Hoofddoel was het opsporen van vermiste gevangenen uit kamp Vught. Na de bevrijding van het gehele land op 5 mei 1945 breidden de werkzaamheden zich uit tot andere kampen waar Nederlanders gevangen hadden gezeten. Daarnaast had het Afwikkelingsbureau de volgende taken: 1) verzamelen van gegevens over oorlogsmisdadigers; 2) verstrekken van gegevens aan bevolkingsregisters; 3) hulp bieden bij de identificatie van graven; 4) sociale verzorging van voormalige politieke gevangenen (verstrekking van extra kleding- en levensmiddelenkaarten). 20 Het Bureau Repatriëring was verantwoordelijk voor de opvang, de verzorging en het vervoer van de repatriant naar huis. 21 125.000 Nederlandse oorlogsslachtoffers hebben geen graf. Toch willen we niet dat hun namen worden vergeten. Om hiervoor te zorgen, zijn al deze namen opgenomen in 42 gedenkboeken. Deze boeken worden bewaard en tentoongesteld in de kapel op het Nationale Ereveld in Loenen. Iedere dag slaat de beheerder van het ereveld één bladzijde om. Afb. 14. Sjaan als kind, samen met zijn vader, foto collectie Cas Segers. 143 De Waterschans 3 - 2019

Periodieken

De Waterschans | 2019 | | pagina 31