Op dinsdag 3 oktober kwam de Duitse Feldgen- darmerie naar Hermusstraat 10 op zoek naar Kees. Mevrouw Van Ginneken vertelt: "Ze gingen eerst naar boven naar mijn moeder. Zij ging 's middags altijd rusten. En toen zeiden ze: Die Frau nicht, die Frau ist krank. De enigen die over bleven in huis waren mijn zus Lenie [22 jaar] en ik. En wij moesten mee. Ik wist niet wat er op deed. Dat waren Feldwebels, met zo'n grote plaat op de borst en een helm op; geweren bij zich en die grote Duitse schoenen aan met van die ijzers eronder. Dat klapte wel natuurlijk toen we in de straten liepen. Wij moesten voorop. Ik was helemaal niet bang, want ik wist niet wat er gaande was. Mijn vader was wel thuis. We hadden vijf garageboxen naast ons huis. En die zat kennelijk in een van die garageboxen; en die had hij gauw dichtgedaan en niemand wist dat hij daar zat. Anders hadden ze hem wel opge pikt. We werden met z'n tweeën meteen naar het Markiezenhof gebracht. We kwamen daar binnen en er waren al een heleboel mensen. Wij moesten 's avonds allemaal op de grond gaan slapen. Allemaal in rijen naast elkaar. En er wa ren er wat hoor." De vrouwen en mannen werden gescheiden van elkaar opgesloten. Op mijn vraag of mevrouw Van Ginneken nog wist in welke ruimte van het Markiezenhof zij werd opgesloten antwoordde zij: "Dat was als je het Markiezenhof binnenkomt vanuit de Steenbergsestraat, dan heb je daar links van die pilaren. Dat was vroeger gesloten als ik het goed heb. En daar hebben wij in gele gen." Onder de Grote Galerij waren destijds vier ruimten, twee grote en twee kleine. Of ook de mannen in een van die ruimten waren opgeslo ten is niet bekend. Nadat ik enkele oude foto's van het Markiezenhof had laten zien vervolgde mevrouw Van Ginneken: "Links gingen we naar binnen. Dat was als ik het goed heb een grote zaal, op de begane grond. Wat we daar moesten doen, dat was afwachten op de dingen die komen gingen. Voor mij hoefden ze niet bang te zijn, want ik wist helemaal niks. En dat was maar het beste, want als je een jaar of zestien bent en je wordt bang, dan denk ik dat je al gauw wat zegt. Ik wist niet eens wat er gebeurde." Gegijzeld voor ondergedoken broer Wim De gijzelaars kwamen niet alleen uit Bergen op <Afb. 4. Eindexa menfoto van Corrie van Ginneken, 1944. Foto collectie me vrouw De Mooij-Van Ginneken. tAfb. 5. Mevrouw De Mooij-Van Gin- neken, september 2018. Foto Yotande Kortlever. De Waterschans 3 - 2019 146

Periodieken

De Waterschans | 2019 | | pagina 34