n verhaal simpel te vertellen. "Om eerlijk te zijn, is dat ook nooit de bedoeling geweest. Want," stelt hij, "het aantal uren dat in dit werk is gestoken, is te veel om concessies te doen aan de wens van de vluchtige of op sensatie beluste lezer." Sen sationeel is het boek overigens geenszins. Het is vooral erg feitelijk. Catsburg was bijna drie jaar bezig met zijn boek. Begin dit jaar vond de presentatie van het in ei gen beheer uitgegeven werk plaats. Wat al lezende wel ontstaat, is meer dan al leen een bijzonder goed beeld van de bevrijding van ons stukje Nederland. Ook krijg je als lezer ronduit bewondering voor de man die al deze informatie heeft weten te vergaren. Is lezen best een klus, ook voor een gewaarschuwd mens, Catsburg dwingt zonder meer bewondering af voor wat hij heeft gepresteerd. Wat jammer is, is dat het verhaal van de Slag om Woensdrecht niet in het boek is opgenomen. Enerzijds begrijp ik de keuze van de auteur. Hij is van plan, zo kondigt hij in Het negende beleg aan, een apart boek over de gevechtshandelin gen rond Woensdrecht te schrijven. Daar is zo hard gevochten, werkelijk geen steen van het dorp bleef op de andere, dat te begrijpen is dat hij zich daarin wil verdiepen. Aan de andere kant voelt het nu bij het lezen van dit boek toch als een soort van gemis. Alsof er op de linkerflank in West-Brabant niets gebeurde. De volhouder maakt tijdens het lezen van Het negende beleg kennis met een bijzonder stukje van onze geschiedenis. Het verhaal dat zo vaak is verteld, maar onze bevrijding gezien door de ogen van Catsburg is een bijzondere ervaring. Te vaak wordt er volgens hem de nadruk gelegd op het aandeel van het Lincoln and Welland Regi ment en het South Alberta Regiment. Ook tal van andere regimenten leverden een bijdrage aan de bevrijding van deze regio, wil hij in Het negende beleg duidelijk maken. Ook benadrukt hij dat er niet voor niets zo hard is gevochten in West-Brabant, dat de Duitsers wis ten wat er voor hen op het spel stond. En dat was de haven van Antwerpen. Als die eenmaal kon worden gebruikt voor de aanvoer van troepen, materieel en munitie, dan was er geen houden meer aan de geallieerde opmars. Want tot dat moment waren de bevrijders nog aangewezen op de havens in Noord-Frankrijk. Of zoals de Duitse generaal Von Zangen het zei tegen zijn troepen op 7 oktober: "De verdediging van de toegang tot de haven van Antwerpen stelt ons voor een taak die cruciaal is voor het verdere verloop van de oorlog. Als de Duitsers zich niet hardnekkig verdedigen, staan de Engelsen zo op de Noord-Duitse hoogvlakte en zelfs in Berlijn," waarschuwde hij. De Slag om de Schelde vanuit Duits perspectief kort en bondig samengevat. Zo snel als Von Zan gen verwachtte, ging de verdere bevrijding niet. Maar zonder de Antwerpse haven was de strijd beslist anders verlopen. Die les leert ons Het ne gende beleg eens te meer. Filmvoorstelling op de Grote Markt voor burgers en bevrij ders. De Canadezen waren in Bergen gearriveerd na een week van onafgebroken gevechten. De medische staf van de divisie adviseerde met klem om de manschappen enige rust te bieden. Van 29 tot en met 31 oktober 1944 vonden de soldaten en de burgers van de stad ontspanning met elkaar. Illustratie uit het besproken boek. 179 De Waterschans 3 - 2019

Periodieken

De Waterschans | 2019 | | pagina 67