daarna de stok op. En dan moest je maar weer Lachen want dat was dienst. Maar je Leerde wel trommelen bij hem. ALLeen zat ik met de moei lijkheid dat ik hun systeem niet goed heb kun nen leren omdat ik er te laat bij kwam. Ik sloeg een oud systeem maar heb me steeds goed aangepast. Je kon het verschil niet horen, maar wel zien omdat ik de slagen anders maak en die zijn moeilijk uit te leggen. Ik heb dat geleerd bij Piet van Eekelen, grote tromslager bij de fan fare (de gemeentebode), vader van Kees. In die tijd blies ik bij de fanfare piston, maar dat ging me toch niet best af. Reden misschien wel dat ik een oud loodzwaar instrument had. Ik blies de Longen uit mijn Lijf om er iets uit te krijgen en ben daarom later weer gaan trommelen. Even een tussendoortje. Op acht jarige teeftijd kreeg ik van Piet van Eeketen reeds eerder ge noemd) een oude trommel met echt vet erop. Ik ben toen at begonnen maar kende geen enkete mars. Maar een jaar tater ging het voor mijn begrip at beter. Ik deed de trom om en stapte thuis weg richting bejaardenhuis, de straat uit en tinksaf tangs de Meutder, richting gemeentehuis en atmaar trommetend.5 Ik kom bij het gemeen tehuis, in het zicht van de Dorpsstraat, en tot mijn grote verbazing stonden de mensen buiten op straat. Die dachten dat er een troep sotdaten aankwam. Schijnbaar hebben ze het verschit van de marsen niet herkend, want die van mij teken nergens op. Dit heb ik diverse keren herhaatd en vaak met succes. Bij de militairen hadden ze ook een muziek korps van vrijwilligers. Daar heb ik ook nog geblazen (2e piston). Ik kreeg dan vrij bij de tamboers. Op zaterdag was de dienst om 12 uur afgelopen, maar je moest dan nog wel ge zamenlijk warm eten, meest boerenkool met worst. De jongens die met de trein naar huis moesten maakten meestal haast, maar wij uit Afb. 5. Rijtoer ter getegenheid van het huwetijk van Prinses Jutiana en Prins Bernard Bron: herdenkingsboek De Waterschans 4 - 2019 196

Periodieken

De Waterschans | 2019 | | pagina 16