MOOI IS IE!
„KLEIN THEATER
-Klaveren vijf-
de regio hadden de tijd. Er bleef dan nogal veel
worst over van die vlugge jongens, die wij dan
verzamelden en rustig met de boerenkool naar
binnen werkten en dan met de fiets naar huis.
Je uniform mocht niet uit, dus thuis in burger
lopen mocht wel maar niet op straat. Ik meen
dat op zaterdag soldij werd uitbetaald f 1,24 per
week. Als er tenminste geen ruiten waren ge
broken of een bezem kapot was. Het is gebeurd
dat we maar f 0,80 (tachtig) kregen. Nou dan
ben je gauw uitgekocht aan koeken en koffie en
toch waren we allemaal tevreden.
Een koninklijk huwelijk
En zo naderde de 2e grote gebeurtenis in ons
militaire leven. Het huwelijk van Prinses Juli
ana en Prins Bernhard op 7 februari 1937. Onze
hele compagnie moest naar Den Haag voor de
afzetting van de route. Wij met zes tamboers en
ik meen vier hoornblazers aan het hoofd van de
compagnie, waaronder enkele van het 14e re
giment (dit was de kazerne aan de Korenmarkt
waar meest Zeeuwen zaten). Vooraf werd veel
geoefend. Wij hebben tot vervelens toe het Wil
helmus moeten slaan, want dat moest tot in de
puntjes worden uitgevoerd. Eindelijk brak de
dag aan. 's Avonds 6 februari gingen we met de
trein om half twaalf richting Den Haag
's middags hadden we verplicht rusten gehad.
We moesten naar bed om de nodige krachten
op te doen voor de reis en de zware dag. Hele
maal lukte die rust niet, stel je voor om jongens
van 19 jaar overdag in bed te stoppen). Dus
na veel oponthoud onderweg, want op diverse
plaatsen kwamen er soldaten bij, kwamen we
's morgens rond vijf uur in Den Haag aan. We
marcheerden naar de plaats van bestemming,
een school. Ik zou echt niet meer weten waar
dat was. Wat ons onderweg opviel, dat toen
al mensen een plaats zochten langs de route.
Die moesten minstens zeven uur wachten, om
even het trouwpaar langs te zien komen. In de
school verplichte rust want het zou een zware
dag worden. Om half negen moesten we aantre
den en gingen we met ons als tamboers voorop,
door Den Haag, naar onze plaats. Dit was bij de
Hofvijver tegenover de gevangenpoort. We kre
gen suikerklontjes en koek mee voor dorst en
honger. Onderweg zagen we veel etalages van
grote winkels uitgeruimd en voorzien van kleine
tribunes, die plaatsen werden verhuurd en de
mensen zaten lekker warm.
In het herdenkingsboek staat een foto waar wij
op staan bij de Hofvijver, (afb 5)
Het was inmiddels half tien geworden toen al
les zijn plaats had ingenomen. En daar stonden
wij wachtend op dat ene moment dat de Gouden
Koets voorbij zou komen. Maar dat zou pas zijn
in de namiddag om half twee. Dus wij maar kij
ken en wachten. Dan kwam het grote moment,
eerst motorrijders, paarden auto's, kleine koet
sen, wie daar allemaal inzaten dat weet ik niet,
want je kende toen nog niet veel van die hoge
gasten. En dan de Gouden Koets. Het is me toch
wel lang bijgebleven en soms nog dat dit wel
een mooi moment is, al die pracht en praal. En
in de koets Prins Bernhard en Prinses Juliana.
Wij het lang gerepeteerde Wilhelmus geslagen
en de hoornblazers geblazen hetgeen goed ver
liep.
Huiswaarts voor het feest
Na ongeveer een half uur konden wij inrukken,
ongeveer 25 minuten lopen, al trommelend
CABARET.RtVUE GEZELSCHAP
m C r«>|4pf $M #Af*èfr
■»*m S Hiir
I» irli", M T>L
fcy óf Ul
Lou
Hól
In itOirt
TOtCANG \6 JAAJt EKTSÏÊ 1
Till «IK Itlt
Afb. 6. Affiche van "Klaveren Vijf" Bron: internet
197
De Waterschans 4 - 2019