MOOI IS IE! „KLEIN THEATER -Klaveren vijf- de regio hadden de tijd. Er bleef dan nogal veel worst over van die vlugge jongens, die wij dan verzamelden en rustig met de boerenkool naar binnen werkten en dan met de fiets naar huis. Je uniform mocht niet uit, dus thuis in burger lopen mocht wel maar niet op straat. Ik meen dat op zaterdag soldij werd uitbetaald f 1,24 per week. Als er tenminste geen ruiten waren ge broken of een bezem kapot was. Het is gebeurd dat we maar f 0,80 (tachtig) kregen. Nou dan ben je gauw uitgekocht aan koeken en koffie en toch waren we allemaal tevreden. Een koninklijk huwelijk En zo naderde de 2e grote gebeurtenis in ons militaire leven. Het huwelijk van Prinses Juli ana en Prins Bernhard op 7 februari 1937. Onze hele compagnie moest naar Den Haag voor de afzetting van de route. Wij met zes tamboers en ik meen vier hoornblazers aan het hoofd van de compagnie, waaronder enkele van het 14e re giment (dit was de kazerne aan de Korenmarkt waar meest Zeeuwen zaten). Vooraf werd veel geoefend. Wij hebben tot vervelens toe het Wil helmus moeten slaan, want dat moest tot in de puntjes worden uitgevoerd. Eindelijk brak de dag aan. 's Avonds 6 februari gingen we met de trein om half twaalf richting Den Haag 's middags hadden we verplicht rusten gehad. We moesten naar bed om de nodige krachten op te doen voor de reis en de zware dag. Hele maal lukte die rust niet, stel je voor om jongens van 19 jaar overdag in bed te stoppen). Dus na veel oponthoud onderweg, want op diverse plaatsen kwamen er soldaten bij, kwamen we 's morgens rond vijf uur in Den Haag aan. We marcheerden naar de plaats van bestemming, een school. Ik zou echt niet meer weten waar dat was. Wat ons onderweg opviel, dat toen al mensen een plaats zochten langs de route. Die moesten minstens zeven uur wachten, om even het trouwpaar langs te zien komen. In de school verplichte rust want het zou een zware dag worden. Om half negen moesten we aantre den en gingen we met ons als tamboers voorop, door Den Haag, naar onze plaats. Dit was bij de Hofvijver tegenover de gevangenpoort. We kre gen suikerklontjes en koek mee voor dorst en honger. Onderweg zagen we veel etalages van grote winkels uitgeruimd en voorzien van kleine tribunes, die plaatsen werden verhuurd en de mensen zaten lekker warm. In het herdenkingsboek staat een foto waar wij op staan bij de Hofvijver, (afb 5) Het was inmiddels half tien geworden toen al les zijn plaats had ingenomen. En daar stonden wij wachtend op dat ene moment dat de Gouden Koets voorbij zou komen. Maar dat zou pas zijn in de namiddag om half twee. Dus wij maar kij ken en wachten. Dan kwam het grote moment, eerst motorrijders, paarden auto's, kleine koet sen, wie daar allemaal inzaten dat weet ik niet, want je kende toen nog niet veel van die hoge gasten. En dan de Gouden Koets. Het is me toch wel lang bijgebleven en soms nog dat dit wel een mooi moment is, al die pracht en praal. En in de koets Prins Bernhard en Prinses Juliana. Wij het lang gerepeteerde Wilhelmus geslagen en de hoornblazers geblazen hetgeen goed ver liep. Huiswaarts voor het feest Na ongeveer een half uur konden wij inrukken, ongeveer 25 minuten lopen, al trommelend CABARET.RtVUE GEZELSCHAP m C r«>|4pf $M #Af*èfr ■»*m S Hiir I» irli", M T>L fcy óf Ul Lou Hól In itOirt TOtCANG \6 JAAJt EKTSÏÊ 1 Till «IK Itlt Afb. 6. Affiche van "Klaveren Vijf" Bron: internet 197 De Waterschans 4 - 2019

Periodieken

De Waterschans | 2019 | | pagina 17