met de kerstwens 'de volgende 25 december weer in ons eigen lieve Vaderland te midden van onze dierba ren en bekenden te mogen vieren.' Wim Kock staat in zijn kerstge dachte uitgebreid stil bij de manier waarop het leven in het kamp invloed heeft op ieders karakter, gedachten en gevoelens. 'De meesten van ons kwamen in dit kamp, onbedorven, eerlijk, mensen met principes, anderen waren zelfs nog onwetend en tamelijk naïef, vol goed vertrouwen in de wereld.' Dat veranderde door de totaal gewijzigde levensomstandigheden. De confrontatie met 'gewetenloze schurken en spitsboeven' en de gedwongen samenwerking met 'de grootste schurken en egoïsten' dreigde ieders goede karaktereigenschappen te verstikken. Wim spreekt over de inwendige strijd tussen het normale, betere 'ik' en het opduiken van slechte karaktertrekken, en over vragen, zoals 'wat is er toch met mij aan de hand? Ben ik dan ook al een sadist geworden? Ik voel me bij het zien van een moord niet meer uit het evenwicht gebracht? Gevoelloos, hard en onverschillig werd ons karakter en onze geest, niet bij allen in dezelfde mate, maar ieder kreeg zijn portie mee. Nu schrikken we, bij het nader beschouwen van onze innerlijke gesteldheid, terug voor onze eigen armoede: we zijn zo arm gewor den, zo arm aan geest, zo arm aan verheven gevoelens en gedachten, zo arm aan menselijkheid.' Hij vergelijkt het eigen gemoed met een kaal, dor distelland. 'En nu er over enige dagen weer een nieuw jaar gaat beginnen, kunnen we vol moed de hand aan de ploeg staan en beginnen met het omploegen van dat distelland. Een bloeiende akker willen we ervan maken, vruchtbaar, rijp en met bloemen van menselijkheid, fijngevoe ligheid en ervarenheid bezaaid. Dat we zo, allen hier tezamen, als gerijpte en wijzer geworden mannen naar ons geliefde vaderland mogen terugkeren, dat wens ik jullie allen van ganser harte. Die genade ook willen we van het Kerstkind afsmeken in deze dagen. De deelnemers aan dit bizarre kerstfeest hadden al twee, drie of vier keer geen Kerstmis meer thuis gevierd en het zou voor de overlevenden nog bijna anderhalf jaar duren eer ze naar het geliefde vaderland zouden terugkeren. Bombardement Gedurende de aanloop naar D-day, die uiteindelijk op 6 juni 1944 plaatsvond, probeerden de geallieerden vooral Duitse installaties en spoordoelen in België en het noorden van Frankrijk met bombar dementen uit te schakelen. Daarnaast werd geprobeerd de dieper in Duitsland gelegen wapen- en luchtvaartfabrieken uit te schakelen. Deze strategie kost Herman Damveld het leven. In de ochtend van zondag 18 april 1944 vertrekken vanaf de Engelse vliegvel den Glatton, Polebrook en Deenethorpe negen squadrons met elk zes B-17 bommenwerpers van de US Air Force met als bestemming de Heinkel vliegtuigfabriek in Oranienburg. 74 De SS-leiding zou vanuit Zwitserland gewaarschuwd zijn door de geallieerden om het Heinkel-terrein van gevangenen vrij te maken. 75 Dit gebeurt echter niet, waardoor vele gevangenen, wellicht honderden, bij dit bombarde ment omkomen. De exacte aantallen zijn niet bekend. Hans Steinhage beschrijft deze voor Herman fatale dag als volgt: 'Onder de hallen [van de fabriek] waren douches, wasruimtes en voorraadruimtes. Die werden, toen Heinkel tot concentratiekamp werd omgebouwd, deels als slaapruimtes gebruikt. Houten bedden met stromatrassen met smalle gangen. Grote ventilatieroosters werden tijdens alarm van binnenuit met ijzeren horren gesloten. Bepaalde kelders zijn tijdens het bombardement geraakt. Niemand kon eruit, men stikte en verbrandde.' De overige gevangenen proberen tijdens het bombardement met duizenden tegelijk een veilig heenkomen te vinden, in het naast het kamp gelegen bos. 'Weliswaar was dat geen garantie voor overleving, wisten we, maar het was in elk geval beter buiten te zijn dan opgesloten te zitten in de kelderruimtes.' 76 Hermans kampvriend Wim Kock uit Eindhoven, stuurt al enkele dagen na het bombardement een brief aan zijn familie. Op het einde van een lange zin die aan zijn broer is gericht schrijft hij: en mijn vriend Vluchtplan voor de geallieerde bomaanval op de Heinkel vliegtuigfabriek bij Oranienburg. Foto: zie noot 74. 22 WATERSCHANS Mo.4 OW DECEMBER 2020

Periodieken

De Waterschans | 2020 | | pagina 22